Poori
Door: Jelle de Jong
Blijf op de hoogte en volg Jelle
05 Maart 2008 | India, Haiderabad
Beste vrienden/familie/kennissen,
Ik maak het goed. Ik hoop dat het met jullie net zo gaat. Ik wilde eigenlijk dit weekend al een nieuw verhaal schrijven, maar we hadden eerst geen internet, en daarna geen stroom. Dat we geen internet hebben gebeurd wel vaker en stroomuitval hebben we ook regelmatig. Dit keer was een 'pech'vogel de schuldige. Die was geland op de transformator die het instituut van stroom voorziet. De vogel en transformator ontploften toen beiden met een regen van vonken waardoor het gras eronder in brand vloog. Gelukkig was dat geblust voor er meer beschadigde anders hadden we nu nog zonder stroom gezeten.
Ik heb afgelopen weken onder anderen het tailoring project bezocht. Daar leren meisjes kleren maken. Om stof te besparen maken ze daarom hele kleine kleertjes wat er wel grappig uitziet. Daar komen dus zowel moslima's als hindoes. Die zijn niet moeilijk uit elkaar te houden. Moslima's gaan geheel in het zwart gekleed terwijl hindoes de meest exotische en schreeuwende kleuren dragen. Volgens de voorschriften mogen bij moslima's als ze over straat gaan alleen de ogen zichtbaar zijn. Was wel even raar toen de lerares van het schooltje op straat naar mij zwaaide. Het was dat zij de enige is die ik ken die een boerka draagt, anders heb je echt geen flauw idee wie het is. Naar het tailoring project ga ik met een 7-in all. Een driewieler auto waarin de meesten heel hard hindi-casetttes draaien en ondertussen met elkaar racen. Toen ik op de volgende 7-in all stond te wachten op een kruispunt kreeg een vrachtwagen daar pech. Net voor de top van de heuvel. Met een paar man probeerden ze die toen over de top heen te duwen, wat met twee keer zoveel man nog niet was gelukt. Toen kwam er een politieman die druk begon te gebaren dat het niet zou lukken. Die mannen vonden echter van wel en gingen rustig door. Toen ging die politieagent maar in zijn auto zitten om een kruiswoordpuzzel te maken, prachtig. In het schooltje in de oude stad geholpen met tekenles. Dat gaat dan zo : de lerares tekent een kleurplaat en wijst dan ook aan met welke kleur welk vak moet worden ingekleurd. Volgens mij gaat dat zo omdat die leraressen stiekem ook veel tekenen houden. Ik mocht ook helpen, in het begin enorm m'n best gedaan op de details. Maar de kinderen kunnen of willen maar een kleur onthouden om dan na een paar seconden weer aan het bureau te staan, Sir, welke nu? Toen maar hele grote dingen als huizen getekend zodat ze even zoet waren met inkleuren. De week daarna deed ik de tekenles. Ik wilde zien hoe creatief ze zelf waren. Ik gaf daarom de opdracht om hun lievelingsdier in zijn omgeving te tekenen. Dat was wel mooi, je zag ze eerst een poosje voor hun uitstaren, om toen maar langzaam te beginnen. Ze hebben allemaal een tekenboek met kleurplaten, en daar kozen ze dan een dier uit om over te tekenen. Voor de omgeving hadden ze ook creatieve oplossingen. Zo werd er bijvoorbeeld een zwaan in een badkuip getekend om de tekening te vullen. In ieder geval maken ze nu de tekening helemaal zelf en kiezen ze ook zelf wat ze tekenen, dus dat is al heel wat. Toen ik tussen de middag naar de busstop liep kwamen een paar kinderen uit mijn klas achter mij aan, die ieder een vinger van mij grepen en toe met elkaar stoeiend en druk tegen mij babbelend mij een shortcut lieten zien. De gezichten van voorbijgangers waren echt te mooi. Vorige week met dat schooltje mee op schoolreis geweest. Eerst naar de dierentuin. Ze moesten allemaal twee aan twee en hand in hand in een rij achter elkaar aan lopen. Dus ik heb de hele dierentuin doorgelopen met een meisje van zeven die druk tegen mij babbelend naast mij huppelde. Daarna gepicknickt, zoals altijd met rijst. Maar het was wel heel gezellig. Ik heb inmiddels urdu pocket woordenboeken gekocht, waar ik na drie dagen al thee overheen heb gegooid, goed bezig Jelle. Maar mijn lerares vond het prachtig. Dat vond ik weer raar, maar volgens haar liet het zien dat ik ze overal mee naar toe nam. 's Avonds naar de young men group. Ik hou mezelf wel bezig. Daarheen met de bus. Die reed na een poosje een straat in waarvan ik dacht dat het de verkeerde straat was. De bus reed niet zo hard, dus ik eruit gesprongen. Toen bleek het wel de goede straat te zijn, dus ik weer achter die bus aanrennen. Het was nogal druk dus na een poos weer ingehaald en weer naar binnen gesprongen. De conducteur vond het volgens mij wel grappig. Dat is trouwens wel mooi met de stadsbussen. Als je net je bus mist je kan hem niet meer inhalen maar je slaat hard tegen de zijkant van de bus dan stopt hij meestal weer. Andersom net zo, als hij niet stopt waar jij eruit moet en je slaat tegen het dak stopt hij meestal ook, al kijken de meesten wat raar als ik dat doe. Normaal doet de conducteur dat met zijn stalen bonnetjes bakje waardoor het hele dak vol met putten zit. Op de terugweg hadden de jongens van de young men group een rickshaw voor mij geregeld die mij bij een busstop af zou zetten. Hij zette mij echter af midden in een wijk die ik niet kende. En dan zul je altijd zien, als je een Urdu-student bent dat je chauffeur Telugu spreekt. Dat lijkt me toch wel raar dat je de helft van de mensen die je tegenkomt in je eigen stad niet kunt verstaan. Na wat rondvragen de juiste weg gevonden. Toen ik door die wijk liep realiseerde ik mij hoe deze leeft. Overal staan groepjes mensen te praten. In elk winkeltje zitten minstens een paar vrienden van de eigenaar met elkaar te praten. Overal gebeurd wat, en overal zijn mensen. Het is wat lastig uit te leggen, maar het is mooi om te zien. Net buiten de poort van het instituut is een winkeltje dat allerlei klein spul verkoopt. Het mooiste is het opschrift op het rolluik als het gesloten is : 24-hour service. Vond ik wel mooi gevonden.
Mijn Zwitserse kamergenoot is na 3 maanden vorige week vertrokkken. Zeker jammer, want het was een goede vriend. Hij had iets verkeerd gegeten en had nu salmonella en hepatitis A. Enorm balen voor hem dus. Bij wijze van afscheidsfeestje zijn we met een paar vrienden uit eten geweest. Buiten de poort eerst 5 minuten staan twisten of we per rickshaw (comfortabel) of bus (goedkoop) zouden gaan. Dat werd uiteindelijk de bus, die na 10 min kapot ging waardoor we alsnog met een rickshaw gingen. Op de terugweg maar meteen een rickshaw genomen. Svevo en ik als echte Indiers aan beide kanten naast de chauffeur met een arm achter hem langs. In een melige bui begonnen wij mee te toeteren met zijn knijptoeter, wat hij prachtig vond. Hij bleek ook nog een elektrische toeter te hebben en vroeg of ik die niet wilde proberen. Toen gaf hij me meteen het hele stuur, dus ik heb een paar honderd meter luid toeterend rickshaw gereden, dat was wel vet. Achter het instituut is een Hindoe tempel waar ze 1 uur 's nachts wel een mooi moment vinden voor een drumsessie en er is een groep uit Sri Lanka voor een cursus die 's avonds met z'n allen aan de alcohol gaan en dan gaan zingen en trommelen. Dus rustiger is het er niet op geworden sinds mijn kamergenoot weg is. Een Italiaanse vriend heeft een motor gehuurd en omdat te vieren zijn hij, een Amerikaanse studente en ik dat wezen vieren door uit eten te gaan. Met zijn drieen op de motor, waardoor mijn rechtersandaal nu iets wat gesmolten is door de uitlaat. De meeste motorrijders om ons heen zag je vol verbazing naar ons kijken wat wel geinig was. Om dan al rijdend druk met elkaar te gaan praten en naar ons te wijzen. Ik zelf ben inmiddels zwaar verslaafd aan Poori. Eigenlijk een soort ontbijt, maar ik heb nu een paar restaurantjes gevonden waar je het heel de dag kan krijgen. Foto's hiervan en nog veel meer probeer ik deze week nog te uploaden.
Dat was het weer!
Deze keer : White Town - Your woman
Groeten,
Jelle
Ik maak het goed. Ik hoop dat het met jullie net zo gaat. Ik wilde eigenlijk dit weekend al een nieuw verhaal schrijven, maar we hadden eerst geen internet, en daarna geen stroom. Dat we geen internet hebben gebeurd wel vaker en stroomuitval hebben we ook regelmatig. Dit keer was een 'pech'vogel de schuldige. Die was geland op de transformator die het instituut van stroom voorziet. De vogel en transformator ontploften toen beiden met een regen van vonken waardoor het gras eronder in brand vloog. Gelukkig was dat geblust voor er meer beschadigde anders hadden we nu nog zonder stroom gezeten.
Ik heb afgelopen weken onder anderen het tailoring project bezocht. Daar leren meisjes kleren maken. Om stof te besparen maken ze daarom hele kleine kleertjes wat er wel grappig uitziet. Daar komen dus zowel moslima's als hindoes. Die zijn niet moeilijk uit elkaar te houden. Moslima's gaan geheel in het zwart gekleed terwijl hindoes de meest exotische en schreeuwende kleuren dragen. Volgens de voorschriften mogen bij moslima's als ze over straat gaan alleen de ogen zichtbaar zijn. Was wel even raar toen de lerares van het schooltje op straat naar mij zwaaide. Het was dat zij de enige is die ik ken die een boerka draagt, anders heb je echt geen flauw idee wie het is. Naar het tailoring project ga ik met een 7-in all. Een driewieler auto waarin de meesten heel hard hindi-casetttes draaien en ondertussen met elkaar racen. Toen ik op de volgende 7-in all stond te wachten op een kruispunt kreeg een vrachtwagen daar pech. Net voor de top van de heuvel. Met een paar man probeerden ze die toen over de top heen te duwen, wat met twee keer zoveel man nog niet was gelukt. Toen kwam er een politieman die druk begon te gebaren dat het niet zou lukken. Die mannen vonden echter van wel en gingen rustig door. Toen ging die politieagent maar in zijn auto zitten om een kruiswoordpuzzel te maken, prachtig. In het schooltje in de oude stad geholpen met tekenles. Dat gaat dan zo : de lerares tekent een kleurplaat en wijst dan ook aan met welke kleur welk vak moet worden ingekleurd. Volgens mij gaat dat zo omdat die leraressen stiekem ook veel tekenen houden. Ik mocht ook helpen, in het begin enorm m'n best gedaan op de details. Maar de kinderen kunnen of willen maar een kleur onthouden om dan na een paar seconden weer aan het bureau te staan, Sir, welke nu? Toen maar hele grote dingen als huizen getekend zodat ze even zoet waren met inkleuren. De week daarna deed ik de tekenles. Ik wilde zien hoe creatief ze zelf waren. Ik gaf daarom de opdracht om hun lievelingsdier in zijn omgeving te tekenen. Dat was wel mooi, je zag ze eerst een poosje voor hun uitstaren, om toen maar langzaam te beginnen. Ze hebben allemaal een tekenboek met kleurplaten, en daar kozen ze dan een dier uit om over te tekenen. Voor de omgeving hadden ze ook creatieve oplossingen. Zo werd er bijvoorbeeld een zwaan in een badkuip getekend om de tekening te vullen. In ieder geval maken ze nu de tekening helemaal zelf en kiezen ze ook zelf wat ze tekenen, dus dat is al heel wat. Toen ik tussen de middag naar de busstop liep kwamen een paar kinderen uit mijn klas achter mij aan, die ieder een vinger van mij grepen en toe met elkaar stoeiend en druk tegen mij babbelend mij een shortcut lieten zien. De gezichten van voorbijgangers waren echt te mooi. Vorige week met dat schooltje mee op schoolreis geweest. Eerst naar de dierentuin. Ze moesten allemaal twee aan twee en hand in hand in een rij achter elkaar aan lopen. Dus ik heb de hele dierentuin doorgelopen met een meisje van zeven die druk tegen mij babbelend naast mij huppelde. Daarna gepicknickt, zoals altijd met rijst. Maar het was wel heel gezellig. Ik heb inmiddels urdu pocket woordenboeken gekocht, waar ik na drie dagen al thee overheen heb gegooid, goed bezig Jelle. Maar mijn lerares vond het prachtig. Dat vond ik weer raar, maar volgens haar liet het zien dat ik ze overal mee naar toe nam. 's Avonds naar de young men group. Ik hou mezelf wel bezig. Daarheen met de bus. Die reed na een poosje een straat in waarvan ik dacht dat het de verkeerde straat was. De bus reed niet zo hard, dus ik eruit gesprongen. Toen bleek het wel de goede straat te zijn, dus ik weer achter die bus aanrennen. Het was nogal druk dus na een poos weer ingehaald en weer naar binnen gesprongen. De conducteur vond het volgens mij wel grappig. Dat is trouwens wel mooi met de stadsbussen. Als je net je bus mist je kan hem niet meer inhalen maar je slaat hard tegen de zijkant van de bus dan stopt hij meestal weer. Andersom net zo, als hij niet stopt waar jij eruit moet en je slaat tegen het dak stopt hij meestal ook, al kijken de meesten wat raar als ik dat doe. Normaal doet de conducteur dat met zijn stalen bonnetjes bakje waardoor het hele dak vol met putten zit. Op de terugweg hadden de jongens van de young men group een rickshaw voor mij geregeld die mij bij een busstop af zou zetten. Hij zette mij echter af midden in een wijk die ik niet kende. En dan zul je altijd zien, als je een Urdu-student bent dat je chauffeur Telugu spreekt. Dat lijkt me toch wel raar dat je de helft van de mensen die je tegenkomt in je eigen stad niet kunt verstaan. Na wat rondvragen de juiste weg gevonden. Toen ik door die wijk liep realiseerde ik mij hoe deze leeft. Overal staan groepjes mensen te praten. In elk winkeltje zitten minstens een paar vrienden van de eigenaar met elkaar te praten. Overal gebeurd wat, en overal zijn mensen. Het is wat lastig uit te leggen, maar het is mooi om te zien. Net buiten de poort van het instituut is een winkeltje dat allerlei klein spul verkoopt. Het mooiste is het opschrift op het rolluik als het gesloten is : 24-hour service. Vond ik wel mooi gevonden.
Mijn Zwitserse kamergenoot is na 3 maanden vorige week vertrokkken. Zeker jammer, want het was een goede vriend. Hij had iets verkeerd gegeten en had nu salmonella en hepatitis A. Enorm balen voor hem dus. Bij wijze van afscheidsfeestje zijn we met een paar vrienden uit eten geweest. Buiten de poort eerst 5 minuten staan twisten of we per rickshaw (comfortabel) of bus (goedkoop) zouden gaan. Dat werd uiteindelijk de bus, die na 10 min kapot ging waardoor we alsnog met een rickshaw gingen. Op de terugweg maar meteen een rickshaw genomen. Svevo en ik als echte Indiers aan beide kanten naast de chauffeur met een arm achter hem langs. In een melige bui begonnen wij mee te toeteren met zijn knijptoeter, wat hij prachtig vond. Hij bleek ook nog een elektrische toeter te hebben en vroeg of ik die niet wilde proberen. Toen gaf hij me meteen het hele stuur, dus ik heb een paar honderd meter luid toeterend rickshaw gereden, dat was wel vet. Achter het instituut is een Hindoe tempel waar ze 1 uur 's nachts wel een mooi moment vinden voor een drumsessie en er is een groep uit Sri Lanka voor een cursus die 's avonds met z'n allen aan de alcohol gaan en dan gaan zingen en trommelen. Dus rustiger is het er niet op geworden sinds mijn kamergenoot weg is. Een Italiaanse vriend heeft een motor gehuurd en omdat te vieren zijn hij, een Amerikaanse studente en ik dat wezen vieren door uit eten te gaan. Met zijn drieen op de motor, waardoor mijn rechtersandaal nu iets wat gesmolten is door de uitlaat. De meeste motorrijders om ons heen zag je vol verbazing naar ons kijken wat wel geinig was. Om dan al rijdend druk met elkaar te gaan praten en naar ons te wijzen. Ik zelf ben inmiddels zwaar verslaafd aan Poori. Eigenlijk een soort ontbijt, maar ik heb nu een paar restaurantjes gevonden waar je het heel de dag kan krijgen. Foto's hiervan en nog veel meer probeer ik deze week nog te uploaden.
Dat was het weer!
Deze keer : White Town - Your woman
Groeten,
Jelle
-
04 Maart 2008 - 12:13
Wim:
Weer een schoon verhaal, jongen.
Hoe wil jij ooit weer wennen aan dit rustige goedgeordende Nederland ?
Goed goan !
Wim -
04 Maart 2008 - 12:53
Renate (togetthere):
Hai Jelle,
Leuk om je verhalen te lezen, volgens mij maak je het heel goed!!Heel veel plezier en succes met alles
Groetjes,
Renate Barendregt (van togetthere) -
04 Maart 2008 - 14:53
Jolanda:
Hoi Jelle
Dat wordt nog wat als jij hier in Nederland rond gaat rijden. Misschien toch maar goed dat je ouders nog geen andere auto hebben gekocht. Erik kan inmiddels goed genoeg rijden om praktijkexamen te doen, maar ja dan moet eerst de theorie geregeld zijn en dat wil maar niet lukken.
Tot je volgende verslag.
Jolanda -
04 Maart 2008 - 15:37
Je Zusje Anne:
Heey Jelle!
Fyn dat het zo leuk is daar!8-)
Bij ons gaat t ook weer g0ed..
En mt my op school ook weer:)
Nog heel veell plezier.
Houvanje:)
xx Anne8-) -
04 Maart 2008 - 19:46
Nelleke:
Prachtige verhalen Jelle, heerlijk om te lezen!
Liefs, Nelleke en joost -
04 Maart 2008 - 21:42
Noortje:
Ha Jelle, ik herken je verhaal van het kleuren uit Tanzania. Daar heb ik 2 dagen een workshop gegeven aan special need teachers en die zaten in de pauzes met het puntje van hun tong uit hun mond kleurplaten te kleuren. Ik begreep toen dat ze zelf als kind nooit de kans hadden gekregen om dat te doen bij gebrek aan potloden en kleurplaten en dat nu dus dubbel en dwars inhalen met de materialen die uit Europa werden meegebracht. Mooi om te zien.
Ben inderdaad benieuwd hoe je beeld over nederland is, als je terugbent. -
05 Maart 2008 - 09:11
Mamma:
Ha jochie! Jij wilde toch ooit je motorrijbewijs gaan halen? Mogen pappa en ik dan achterop?
Heb weer genoten van je verhaal!
Heb het goed en a Dios!
Liefs, mamma. -
05 Maart 2008 - 16:11
Ernie:
Hej jellieboY
Mijn reactie is bijna identiek aan andere....: "hoe kun jij strx weer hier gewoon wennen in ons "kikkerlandje" met nette gele bussen en treinen en kinderen die, óók al zouden ze elke dag met ander speelgoed spelen, nóg niet alles gehad hebben uit hun verzameling..... Hoezo verwend????
Geniet nog ff lekkr! Tijd gaat hard!
liefs uit Steeg
ow ja, ondertussen zit ik in ander verpleeghuis! En ben bezig met allerlei soorten liften om mensen te verplaatsen!! Heffy stuff!!
xxx:p)) -
06 Maart 2008 - 10:37
Tante Lia:
heel spannend om in een onbekende buurt in een vreemde stad de weg naar huis terug te moeten vinden. persoonlijk zou ik lichtelijk in paniek raken. maar jij niet hè Jelle! Good 4 u. -
10 Maart 2008 - 10:00
Oma:
Lieverd , het was gisteren gezellig in Halle. Ik wacht op jouw telefoontje a.s. Donderdag. Dikke kus Oma -
11 Maart 2008 - 16:10
Femke:
Ha Jelle!
Het blijft ontzettend leuk om je verhalen te lezen. Tsjonge, wat ben je er al weer een lange tijd, en wat maak je veel mee! Heb respect voor je hoe je elke keer weer activiteiten vindt om te ondernemen. Goed hoor! Zag net een paar foto's van Bidar. Ben zwaar jaloers ;-), had daar toentertijd ook wel naar toe gewild...
Het weer hier in Nederland is bagger, Wilders haalt nog steeds de krant met zijn op handen zijnde (zal hij er eigenlijk wel komen?) film Fitna... je zult raar opkijken van alle ontwikkelingen hieroh, nu je zelf temidden van hindoes en moslims leeft en mensen persoonlijk begint te leren kennen. 'k Heb momenteel soms last van plaatsvervangende schaamte...
Wens je een mooie tijd verder toe! Dat je vriendschap mag ervaren met mensen die je ontmoet, je toch een beetje thuis zult zijn gaan voelen, en moed en kracht voor de minder leuke momenten.
Het ga je goed!
Khuda Hafiz,
Femke (je voorganger;-) ) -
11 Maart 2008 - 16:49
Wendy En Peter-paul:
Wat vervelend van je vriend zeg dat hij zo ziek is geworden.
Wel weer prachtige belevenissen die je hebt mee gemaakt en voor ons hebt opgeschreven!
We wensen je nog vele mooie
belevenissen toe!
Ik ga nu even naar je foto,s kijken.
hier gaat alles zijn gangetje.
niets bijzonders te melden, we zijn gewoon lekker aan het tutten thuis (knipoog)
Liefs wendy en peter-Paul -
15 Maart 2008 - 14:18
Evert-Jan:
Daar is ie weer. Het is weer even geleden, maar ik heb je verhalen wel gevolgd. Als ik het goed heb ben je nu al weer ruim over de helft en zal je straks weer moeten wennen aan rechte straten, bussen die op tijd en ook hoogstwaarschijnlijk de goede kant op rijden. Ook zal je de Poori wel missen en zal je daarvan moeten afkicken ;).
Maar goed, ik begrijp dat je het erg naar je zin hebt en ik wens je vanuit het Bossche nog een geweldige tijd in de hoop dat je weer snel een ander maatje vindt. De groeten ook van Heleen, Annemieke, Marit en Laska (woef).
Tot de volgende keer,
Evert-Jan
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
