Sidr
Door: Jelle de Jong
Blijf op de hoogte en volg Jelle
26 November 2007 | Bangladesh, Mymensingh
Beste vrienden/familie/kenissen enz.
Ik maak het goed, ik hoop jullie ook. Zoals jullie vast wel op het nieuws hebben gehoord is er in het zuiden van Bangladesh een cycloon geweest. De juiste aantallen van slachtoffers zijn waarschijnlijk in Nederland wel op het nieuws geweest en hier is het nieuws wat gebrekkig. Dat is volgens mij ook een van de oorzaken waarom er zoveel slachtoffers zijn gevallen. Ik hoorde pas een paar uur van te voren van de cycloon en mijn kamergenoot pas de dag daarna. Hier in Mymensingh was de cycloon afgezwakt tot een tropische mini-stormpje. Toch was het genoeg om grote delen van de rijstvelden hier in de omgeving te verwoesten. Volgens de krant is in het zuiden 95 procent van de velden verwoest, en ik hoef jullie niet te vertellen wat hier het meest wordt gegeten dus het aantal slachtoffers zal nog veel groter worden. Er is in het zuiden al een tijdje een tsunami/cycloonalarm. Laatst is dat een keer vals afgegaan en vele mensen zijn toen naar de bunkers gevlucht. In die tijd zijn er toen enorm veel huizen geplunderd. Daarom wilden velen deze keer thuis blijven om hun bezittingen te beschermen. Ook zijn de bunkers vaak te ver weg of overvol. Hier in Mymensingh wordt er wel overgepraat, maar veel zijn er niet echt mee bezig. Voor velen is het ook hier elke dag overleven. De vele rickshaws die hier rijden verdienen nog geen euro per dag. Na de cycloon stond er wel een bizar verhaal in de krant. Na de storm is het leger de eilanden voor de kust langs gegaan om te kijken wat de schade was en om te helpen. Op een van die eilanden genaamd Meher Ali Island vonden ze 106 slaven. Deze mannen waren met mooie praatjes overgehaald daar te komen werken. Eenmaal op het eiland werden hun kleren, telefoons en ID-kaarten afgepakt en moesten ze diensten van bijna 24 uur draaien en kregen ze vrijwel geen eten. Overdag vis drogen en het 's nachts bewaken. Als het niet precies ging zoals de bewakers het wilden werden ze gemarteld. Dit alles stond onder leiding van Major Zioudalin, die in Bangladesh bekend staat als de junglekoning. Niet te geloven dat dit nog steeds gebeurd.
Vorige week naar Piragacha geweest voor een picknick met de jongens, en alle andere tehuizen. We waren daar uitgenodigd door een missiepost. In piragacha wonen de Mundi's. En dat is wel even het tegenovergestelde van de rest van Bangladesh want hier zijn de vrouwen de baas. De picknick was eigenlijk gewoon een rijstmaaltijd met vlees. Een waar feestmaal dus, want normaal eten we dat maar een keer per week. In de omgeving was wel goed te zien wat de wind met de velden had gedaan. Ik ben benieuwd hoe dat af zal lopen. Ik geloof dat er in totaal 140 miljoen is gegeven aan noodhulp, dat is natuurlijk geweldig, maar met dat geld kun je de hele bevolking (hier wonen dik 150 miljoen mensen) ongeveer voor twee dagen eten geven.
Ik heb inmiddels 'hierdepiep' mijn visa voor India. Ik weet inmiddels ook dat de wachtruimte voor de Indian High Commission in Dhaka 792 zichtbare bakstenen in de wachtruimte heeft. Buiten gekomen een baby-taxi gepraaid. Normaal moet je eerst druk afdingen, maar we waren nogal moe van het wachten en gingen daarom meteen akkoord met wat de chauffeur vroeg. Daar was hij zo enthousiast over dat hij twee straten verder een beste drempel over het hoofd zag. Zal er van buiten ongetwijfeld spectaculair hebben uitgezien maar van binnen was het wat minder.
Hier in Bangladesh hebben ze wel de meeste bizarre manier van opstoppingen op kruispunten oplossen. Voor onze rickshaw waren een paar rickshaws klem komen te zitten. Meestal wordt er dan wat lieflijks over en weer geschreeuwd en dan na een paar minuten fietst het wel weer. Maar dit keer kwam er een politieman van achteren die als dolleman met een schroevendraaier banden begon lek te steken van de klemzittende rickshaws. Ik had het idee dat dat de opstopping er niet veel beter opmaakte. Maar dat schijnt hier de gewoonte te zijn. Vooral om te laten zien wie er de baas is.
Met rickshaws en vooral hun chauffeurs kan je wel heel veel lol hebben. Gisteravond wilde ik een paar rickshawfietsbellen hebben als souvenir. Aan wie kan je dan beter dan een rickshawrijder vragen waar je die kan kopen? Het gezicht van die beste man was een foto waard. Maar hij wist wel zo'n winkel en vroeg ons op de rickshaw te stappen. Vervolgens fieste hij naar de overkant van de straat om daar een winkel aan te wijzen en voor de rit 6 taka te vragen. Dat was veruit het mafste wat ik hier meegemaakt heb. Die 6 Taka betaal je normaal per kilometer en we hebben hem daarom verteld dat ie om kon rollen. In de winkel keken ze nog veel verbaasder maar een feit is dat ik er nu twee heb.
Gemiddeld wordt ik hier 3 maal daags staande gehouden door een of andere loslopende gek die altijd heel netjes begint maar na 10 seconde de grootste onzin begint uit te kramen. Zo dus ook een keer toen ik voor mijn ontbijt in het mini-restaurantje om de hoek zat. Hij kwam tegenover mij zitten en was al begonnen onzin uit te kramen toen de baas daar achter hem kan staan. Die wist volgens mij niet dat ik wist dat de man tegenover mij gek was, en hij begon verwoed met zn handen te zwaaien en met grootste armbewegingen duidelijk te maken dat hij niet helemaal honderd was. Gheheh hier krijg je wel beste service als je vaste klant bent.
Ik was uitgenodigd om mee te doen met een potje voetbal. Dat wordt hier gespeeld op blote voeten en nat gras, en dat vergt toch net even een andere tactiek omdat je niet even snel van richting kan veranderen. De goals waren gemaakt van grote takken met bladeren zodat ze van een afstandje nog zichtbaar waren. Tot een voorbijlopende koe in een onbewaakt moment onze goal opat. Zoiets kan ook echt alleen hier gebeuren.
Ik heb me inmiddels uitgeschreven op het politiebureau. Dat moest vier dagen van te voren. Net als de vorige keer een goed uur gewacht en wederom kon ik de commisaris zien zitten van waar ik zat. Deze keer was hij Bugs Bunny aan het kijken. Ik kon de televisie dan wel niet zien, maar ik kon het wel horen. Elke keer als er iemand binnen kwam was hij ineens heel hard aan het werk. Nadat mijn paspoort al zeker 20 minuten op zijn bureau had gelegen keek hij me schuin aan, schrok dat ik hem kon zien, en 5 minuten later stond ik buiten met paspoort en een brief die ik op het vliegveld moet laten zien.
Dit is mijn laatste blog vanuit Bangladesh. Over twee uur vertrek ik naar Dhaka en morgen naar India. Het juiste moment om te vertrekken want de termieten waren bezig mijn lattebodem op te eten. En nou is dat niet zo heel erg, maar het geluid dat ze er bij maken is luid genoeg om je wakker te houden en ze zijn zo gniepig om te stoppen als je ze gaat zoeken.
Tot dan, met vriendelijke groet,
Jelle
Ik maak het goed, ik hoop jullie ook. Zoals jullie vast wel op het nieuws hebben gehoord is er in het zuiden van Bangladesh een cycloon geweest. De juiste aantallen van slachtoffers zijn waarschijnlijk in Nederland wel op het nieuws geweest en hier is het nieuws wat gebrekkig. Dat is volgens mij ook een van de oorzaken waarom er zoveel slachtoffers zijn gevallen. Ik hoorde pas een paar uur van te voren van de cycloon en mijn kamergenoot pas de dag daarna. Hier in Mymensingh was de cycloon afgezwakt tot een tropische mini-stormpje. Toch was het genoeg om grote delen van de rijstvelden hier in de omgeving te verwoesten. Volgens de krant is in het zuiden 95 procent van de velden verwoest, en ik hoef jullie niet te vertellen wat hier het meest wordt gegeten dus het aantal slachtoffers zal nog veel groter worden. Er is in het zuiden al een tijdje een tsunami/cycloonalarm. Laatst is dat een keer vals afgegaan en vele mensen zijn toen naar de bunkers gevlucht. In die tijd zijn er toen enorm veel huizen geplunderd. Daarom wilden velen deze keer thuis blijven om hun bezittingen te beschermen. Ook zijn de bunkers vaak te ver weg of overvol. Hier in Mymensingh wordt er wel overgepraat, maar veel zijn er niet echt mee bezig. Voor velen is het ook hier elke dag overleven. De vele rickshaws die hier rijden verdienen nog geen euro per dag. Na de cycloon stond er wel een bizar verhaal in de krant. Na de storm is het leger de eilanden voor de kust langs gegaan om te kijken wat de schade was en om te helpen. Op een van die eilanden genaamd Meher Ali Island vonden ze 106 slaven. Deze mannen waren met mooie praatjes overgehaald daar te komen werken. Eenmaal op het eiland werden hun kleren, telefoons en ID-kaarten afgepakt en moesten ze diensten van bijna 24 uur draaien en kregen ze vrijwel geen eten. Overdag vis drogen en het 's nachts bewaken. Als het niet precies ging zoals de bewakers het wilden werden ze gemarteld. Dit alles stond onder leiding van Major Zioudalin, die in Bangladesh bekend staat als de junglekoning. Niet te geloven dat dit nog steeds gebeurd.
Vorige week naar Piragacha geweest voor een picknick met de jongens, en alle andere tehuizen. We waren daar uitgenodigd door een missiepost. In piragacha wonen de Mundi's. En dat is wel even het tegenovergestelde van de rest van Bangladesh want hier zijn de vrouwen de baas. De picknick was eigenlijk gewoon een rijstmaaltijd met vlees. Een waar feestmaal dus, want normaal eten we dat maar een keer per week. In de omgeving was wel goed te zien wat de wind met de velden had gedaan. Ik ben benieuwd hoe dat af zal lopen. Ik geloof dat er in totaal 140 miljoen is gegeven aan noodhulp, dat is natuurlijk geweldig, maar met dat geld kun je de hele bevolking (hier wonen dik 150 miljoen mensen) ongeveer voor twee dagen eten geven.
Ik heb inmiddels 'hierdepiep' mijn visa voor India. Ik weet inmiddels ook dat de wachtruimte voor de Indian High Commission in Dhaka 792 zichtbare bakstenen in de wachtruimte heeft. Buiten gekomen een baby-taxi gepraaid. Normaal moet je eerst druk afdingen, maar we waren nogal moe van het wachten en gingen daarom meteen akkoord met wat de chauffeur vroeg. Daar was hij zo enthousiast over dat hij twee straten verder een beste drempel over het hoofd zag. Zal er van buiten ongetwijfeld spectaculair hebben uitgezien maar van binnen was het wat minder.
Hier in Bangladesh hebben ze wel de meeste bizarre manier van opstoppingen op kruispunten oplossen. Voor onze rickshaw waren een paar rickshaws klem komen te zitten. Meestal wordt er dan wat lieflijks over en weer geschreeuwd en dan na een paar minuten fietst het wel weer. Maar dit keer kwam er een politieman van achteren die als dolleman met een schroevendraaier banden begon lek te steken van de klemzittende rickshaws. Ik had het idee dat dat de opstopping er niet veel beter opmaakte. Maar dat schijnt hier de gewoonte te zijn. Vooral om te laten zien wie er de baas is.
Met rickshaws en vooral hun chauffeurs kan je wel heel veel lol hebben. Gisteravond wilde ik een paar rickshawfietsbellen hebben als souvenir. Aan wie kan je dan beter dan een rickshawrijder vragen waar je die kan kopen? Het gezicht van die beste man was een foto waard. Maar hij wist wel zo'n winkel en vroeg ons op de rickshaw te stappen. Vervolgens fieste hij naar de overkant van de straat om daar een winkel aan te wijzen en voor de rit 6 taka te vragen. Dat was veruit het mafste wat ik hier meegemaakt heb. Die 6 Taka betaal je normaal per kilometer en we hebben hem daarom verteld dat ie om kon rollen. In de winkel keken ze nog veel verbaasder maar een feit is dat ik er nu twee heb.
Gemiddeld wordt ik hier 3 maal daags staande gehouden door een of andere loslopende gek die altijd heel netjes begint maar na 10 seconde de grootste onzin begint uit te kramen. Zo dus ook een keer toen ik voor mijn ontbijt in het mini-restaurantje om de hoek zat. Hij kwam tegenover mij zitten en was al begonnen onzin uit te kramen toen de baas daar achter hem kan staan. Die wist volgens mij niet dat ik wist dat de man tegenover mij gek was, en hij begon verwoed met zn handen te zwaaien en met grootste armbewegingen duidelijk te maken dat hij niet helemaal honderd was. Gheheh hier krijg je wel beste service als je vaste klant bent.
Ik was uitgenodigd om mee te doen met een potje voetbal. Dat wordt hier gespeeld op blote voeten en nat gras, en dat vergt toch net even een andere tactiek omdat je niet even snel van richting kan veranderen. De goals waren gemaakt van grote takken met bladeren zodat ze van een afstandje nog zichtbaar waren. Tot een voorbijlopende koe in een onbewaakt moment onze goal opat. Zoiets kan ook echt alleen hier gebeuren.
Ik heb me inmiddels uitgeschreven op het politiebureau. Dat moest vier dagen van te voren. Net als de vorige keer een goed uur gewacht en wederom kon ik de commisaris zien zitten van waar ik zat. Deze keer was hij Bugs Bunny aan het kijken. Ik kon de televisie dan wel niet zien, maar ik kon het wel horen. Elke keer als er iemand binnen kwam was hij ineens heel hard aan het werk. Nadat mijn paspoort al zeker 20 minuten op zijn bureau had gelegen keek hij me schuin aan, schrok dat ik hem kon zien, en 5 minuten later stond ik buiten met paspoort en een brief die ik op het vliegveld moet laten zien.
Dit is mijn laatste blog vanuit Bangladesh. Over twee uur vertrek ik naar Dhaka en morgen naar India. Het juiste moment om te vertrekken want de termieten waren bezig mijn lattebodem op te eten. En nou is dat niet zo heel erg, maar het geluid dat ze er bij maken is luid genoeg om je wakker te houden en ze zijn zo gniepig om te stoppen als je ze gaat zoeken.
Tot dan, met vriendelijke groet,
Jelle
-
26 November 2007 - 08:10
Wim:
Een hele goede reis en ik hoop dat je India net zo'n goede tijd hebt.
Heb het goed !
Wim -
26 November 2007 - 08:24
Hannah:
Hee Jelle,
Gefeliciteerd met je visum en wat een indrukwekkend verhaal weer! Ik vroeg me inderdaad al af of je nog wat van die cycloon had gemerkt... Echt heftig dat je gewoon in de realiteit meemaakt wat dat met zo'n land doet (hier is het toch alleen maar feitjes op het nieuws..). Ik vind het ook altijd erg leuk om te lezen wat voor (in mijn ogen) vreemde gewoontes met er daar op na houdt...
Hier gebeurt wat dat betreft niet veel opzienbarends, afgezien van feit dat ik vorige week meer dan een uur met 14 man opgesloten zat in een lift... De deur ging op een kiertje open en wilde vervolgens geen kant meer op (de lift ook niet trouwens). Nadat de hulpverleners of whatever nog een poos gezocht hadden naar de sleutels van de liftkamer werden we uiteindelijk na lang wachten en een stuk zakken naar een andere verdieping door de brandweer bevrijd :S
Verder is het hier gewoon zoals zo vaak (het is druilerig weer, koud en ik moet zo naar college)... Mis je dat al? :P:P
Een goede reis! En ook vanuit India gewoon blijven schrijven!
Groetjes, Hannah -
26 November 2007 - 09:45
Elise:
Hey Jelle!
Wat een mooi verhaal weer! Schrikken zeg van die cycloon/het stormpje. En het treft altijd de mensen die het t minst kunnen hebben :(! Hier alles goed hor al ben ik nog steeds niet helemaal opgeknapt. Hopelijk brengt n prednisonkuurtje daar verandering in.. Stage lopen is echt heel leuk alleen dodelijk vermoeiend. Heel veel plezier in India en hou je taai!
Dikke kus van mij -
26 November 2007 - 10:37
Mamma:
Weer een superverhaal! Viel het afscheid van m.n. Shawn je zwaar?
Hier alles goed, op de examenstress na. Was het maar vast 23 dec. 12.00 uur...
Lieverd, een heel goede reis en tot mails/bels?
Liefs, mamma. -
26 November 2007 - 10:41
Maartje:
He Jelle,
Wat een verhaal weer. Fantastisch om te lezen!
Een hele goede reis. Ik zal wel weer lezen hoe het in India is.
Groetjes,
Maartje -
26 November 2007 - 12:08
Je Zusje Anne:
Heey Jelle!!
Fijn dat het zo0 g0ed gaat!
Ariënne k0mt over n paar weken..
en dan krijg je n nieuwe Mp3..:)
Hahah.. Maarjaa..8-) Ik krijg m0rge
een bl0kjes beugel:( Vind ik egt niejj
leuk! 8-) Maarjaa.. Houvanje(l)
Kuss Anne8-) -
27 November 2007 - 19:51
Wilie O:
goede reis naar India.
Pas goed op je zelf, ziet de humor er maar van in.
je ziet geweldig veel , -
28 November 2007 - 19:26
Nienke Kok:
Heej Jelle!
Ik kwam via de hyves van Chantal op je site! heb nog niet alles gelezen maar dat komt nog wel een keertje;) Wat wil je anders, dat ik in één keer zulke lange verhalen ga lezen? De letters springen voor mij ogen!
Nog veel plezier daar en ik zal af en toe eens op je site binnenwippen;)
Groetjes, Nienke Kok -
29 November 2007 - 11:00
Fam Overbeek Zelhem:
jou kennende pas je precies in de systemen daar. Veel succes verder met je reis en blijf zo positief
groetjes gerrit en leida -
29 November 2007 - 14:42
Nelian:
Hee Jelle, leuke verhalen weer. Af en toe bekijk ik je site eens. Erg herkenbaar ook, haha, het is een raar land. In elk geval kan je je hier niet vervelen. Je bent dus al in India nu? In welke plaats? Ik moet 27 december Bangladesh verlaten en vertrek dan naar India. Heel veel succes en plezier! Groeten, Nelian (uit dat ene vliegtuig...) -
30 November 2007 - 23:46
Jolanda:
Hoi Jelle
Eindelijk een reactie uit Mierlo.
We hebben sinds kort een nieuwe computer en als het goed is kan ik nu eindelijk reageren. Heb zojuist vanaf het begin alles uit je dagboek gelezen. Voor ik het in de gaten had was ik zo 1,5 uur verder. Wat kun jij boeiend schrijven en vooral met de bekende droge Jelle humor.
Ik zie het zo voor me. En was het bij de Mundi's beter geregeld als elders? (Kan haast niet anders met vrouwen die het voor het zeggen hebben) Ik wens je een fijne tijd toe in India en kijk uit naar je volgende verhaal. Groetjes, ook van Marc, Erik, Bram en Ruud
-
03 December 2007 - 09:06
Ernie:
Hai Jellieboi :)
Beetje late reactie... druk geweest!
Op radio geweest met Omroep Gelderland! (Als je terug bent, krijg je handtekening....;)
Vergeleken met jou verhaal gaat dat werkelijk "nergens" over... maar ja, dat gaat zo als je hier woont!
Wat 'n verhaal weer van jou....Ook over die slaven! Je zou echt denken dat dat inderdaad niet meer bestaat!
Raar denk ik om afscheid te hebben moeten nemen.. (is dat Nederlands??) volgens mij heb je vrienden voor het leven gemaakt!
Nou, veel plezier alvast ook in India!
veel liefs uit Steeg.
enne... hoeveel dagen nog voor Aatje komt?? -
03 December 2007 - 11:16
Oma:
lieverd, wat vond ik het fijn om even jouw stem te horen door de telefoon. H -
03 December 2007 - 11:27
OMA:
Lieverd, wat vond ik het fijn om Zondag even jouw stem te horen door de telefoon.
Het was het weekend heel gezellig in Halle. Ik mocht van Marion zelfs mijn schoen zetten en er zaten heel mooie cadeautjes in. A.s. woensdag ga ik bij P.P. en Wendy Sinterklaas vieren. Ik wacht weer op een mooi verhaal van jou. Lieverd , ik wens jou alle goeds toe.
Hele dikke kus van oma.
.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
