kali puja
Door: Jelle de Jong
Blijf op de hoogte en volg Jelle
16 November 2007 | Bangladesh, Mymensingh
Beste vrienden/familie/kenissen enz.
Het vorige feest is nog maar net achter de rug of het volgende Hindoe feest is alweer begonnen. Ik dacht dat het nog wel even zou duren voor het volgende feest zou beginnen, aangezien ze na het het vorige alles weer hadden opgeruimd. Na een week begonnen ze alles weer op te bouwen. In ieder geval hadden we weer wat te vieren en dat hebben we dan ook uitgebreid hebben gedaan.
Ik liep laatst langs het circuithouse. Dat is de villa voor belangrijke politici als ze in deze stad verblijven en er staan dus ook militaire wachtposten voor. De Taize-broeders wonen daarnaast, dus ik moest er wel langs. Ineens riep een van die militairen, You come overhere. Nu ren ik niet graag weg voor gewapende mensen dus ben er maar heen gelopen, al voelde ik me er niet echt fijn bij. Daarop begon die militair een heel verhaal en vroeg waar ik vandaan kwam en wat ik nu van dit land vond enzo. Achteraf misschien grappig maar op dat moment niet.
Hier op straat wordt je trouwens wel vaker aangesproken door mensen die willen weten waar je vandaan komt enz. De meeste van hen vragen daarna of je hen engels wilt leren. Zeggen dat ze engelse studenten zijn enz. De reden waarom is altijd het mooist. De meest orginele was : waarom wil je mij geen engels leren? Je bent hier in dit land te gast, met je ook wat terug doen. Ook zie je hier vaak een nieuwe nissan overstraat rijden. Dat is er een zonder zwaailichten en in een onopvallende kleur gespoten. Die wordt gebruikt door de geheime politie. Jammer alleen voor hen is dat er in deze hele stad er maar een van rijdt waardoor je ze van n goede paar honderd meter al kan herkennen.
Ik heb hier in de buurt een school bezocht die door de broeders is opgezet. Het school-hoofd vond het maar niks dat hij niet wist dat ik kwam want hij had graag een ontvangst-ceremonie organiseerd. Daar zijn ze hier dol op maar ik was blij dat er geen was. Als je een klas inliep ging iedereen in de houding staan met een : Goodmorning Teacher. En dan gaan ze pas weer zitten als jij ze dat zegt. Anders voel je je even ongemakkelijk. Het enthousiastme van die leerlingen tijdens de les was zeker prachtig om te zien. Dat ontbreekt nog wel eens in Nederland. Op de terugweg zag ik voor het eerst een prostituee in Bangladesh. Het was een meisje van ongeveer mijn leeftijd die lag te slapen in het park. Omdat ze 's nachts werkt aldus mijn begleider. Het was echt te triest om te zien. Helaas zijn er nog veel te veel jonge moeders, en dakloze meisjes die geen andere manier kunnen vinden om aan geld te komen. Daar heb ik nog even over zitten praten met Tineke. Die werkt ook voor Kerken in Actie en die kwam hier opeens op bezoek. Zij werkt hier in Bangladesh in een tehuis voor zwangere vrouwen die verstoten zijn uit hun familie. Volgens haar gebeurd het nog wel eens dat mannen hun vrouw gewoon 'inruilen' zodra ze zwanger raakt. Ik weet er het fijne niet van maar het verhaal was zeker triest. Wel leuk om weer ns vlot Nederlands te praten al was het dan in het amsterdams.
Zij werd begleid door een directeur van een goed doel. Dat goede doel werkte met micro-krediet zodat arme mensen hun eigen kleine zaakje konden beginnen. Helaas maakt hij er winst op. Hijzelf vind het een prachtig systeem omdat zijn organisatie zichzelf nu financierd. Dat er nu heel veel mensen met een schuld en daardoor nog dieper in de put zitten scheen hij niet te begrijpen. Goede doelen zijn niet altijd zo goed als ze lijken.
Met de gehandicapten die ik vanaf nu maar gewoon 'de jongens' zal noemen heb ik deze week een hoop lol beleefd. Vaak gaan we 's middags naar het park. En een van de jongens : Mosa eet alles wat binnen handbereik en ver daarbuiten komt. Hij is ook nog eens heel snel en hij had de pindaverkoper dus al geplunderd voordat wij stonden. Pindas met schil en al. Maar gelukkig vond hij het erg lekker. Mazarelli wil altijd alles even aanraken om dan meteen zijn hand weer terug te trekken. Buiten het tehuis is dat meestal het achterwerk van een vrouw die passeert. Daar geeft hij dan een snelle tik op om dan maar snel door te lopen. Prachtig. Coccon Nr.2 is altijd aan het dansen. Zijn levensverhaal deed mij een beetje aan Tarzan denken. Zijn ouders kwamen om in een busongeluk en hij verloor als baby zijn voet. Hij heeft toen 7 jaar in een ziekenhuis gewoond waar hij alleen eten kreeg en er verder niet naar hem om werd gekeken. Praten kan hij niet en het liefst komt hij af en toe even aan je haar ruiken om dan maar weer verder te dansen. Een paar middagen terug zijn we naar een nationale voetbalwedstrijd geweest. Dat leek enorm veel op europees voetbal met het enige verschil dat er een handjevol kippen tussendoor liepen. Die moesten af en toe een sprintje trekken om dan beledigd kakkelend verder te stappen. Zag er niet uit. Normaal rijden we hier rond per rickshaw. Als we naar de Taize broeders gaan moeten we altijd over een paar drempels en die zijn zo onzinnig hoog en steil dat we meestal het net niet halen en er dan weer achterwaarts vanaf rollen. Maar dat vinden de jongens dan weer prachtig (en ik ook).
Ben inmiddels naar de bioscoop hier geweest. De posters beloofde al een hoop bloed en daarom werd ook iedereen gefouilleerd zodat niemand zelf de rambo uit kon hangen. De film was een grote grap. De hoofdpersoon was n beste dikkerd met een snorretje en nog foutere kleding die de meest ongelofelijke rambostunts uithaalde. De beste beschrijving van de film is denk ik een prachtige combinatie van een slechte rambo film en the bold and the beautiful. De 'held' legde ongeveer iedereen om die hij tegen kwam. En ik heb nog nooit zoveel bloed, lijken en huilende vrouwen in een film gezien. De rest van het publiek vond het prachtig. Elke keer als hij in beeld kwam werd er luid gejuicht en gelachen. Dat moet je echt een keer hebben meegemaakt.
Ik ben inmiddels weer voor mijn visa naar Dhaka geweest. Heb de uitnodigingsbrief laten zien. Nu schenen ze wel te begrijpen hoe het precies zat. Maar toen de ambtenaar wegliep met mijn papieren hoorde ik hem nog hoofdschuddend vragen : why 6 months? why 6 months? Ik hoop hem in ieder geval volgende week te ontvangen. In Dhaka is het enorm heet en stoffig. Tijdens het haren wassen liep het zand in zwarte stralen over mn gezicht, echt te ranzig. Het contrast is erg goed te zien. Op de voorgrond een vervuild meer met enorm veel vuilnis en net daar achter enorme flatgebouwen. Toen we met de taxi door de stad reden kwamen er als altijd bedelaars bij de stoplichten. Een keer kwam er een meisje van 17 met een baby van een maand of 2 a 3 oud op de schouder. We konden gewoon geen nee zeggen. En dat geld geven is vooral moeilijk omdat hier een soort maffia bestaat die bedelaars dwingt te bedelen en hun geld weer af te staan. Daarom nemen we volgende week maar wat eten mee om ze te geven. Om ons bezoek te vieren hebben we nog gegeten bij een pizza fastfood restaurant. Het eten was heerlijk maar de sfeer werd aardig verpest door een bordje boven de deur : rights of admission reserved. Dat betekent dat ze je eruit kunnen gooien als je er te arm uitziet. Dan zit ik toch liever in mijn ontbijtrestaurantje, waar je half buiten zit, de vliegen om je heen zoemen, ze de thee zonder al te veel omwegen voor je neus kwakken en je gezellig met de bedelaars kan praten.
Op de terugweg moest de bus wachten bij een busstation en zoals altijd komen er dan verkopers binnen. Van de meeste Bengalen is het engelse accent echt verschrikkelijk. Zo kwam er een verkoper naar ons toe met een tonnetje die luid begon te schreeuwen : Aiizjkreeem? Aiizjkreem? Heh wat? oooh of ik een ijsje wil? Nee dankje je. Die bussen dragen trouwens de meest fantastische namen. Exclusive highway bus, sitting service, modern enterprise, downtown(op het platteland). Vooral als je ziet op wat voor roestbakken dat is geschilderd is het enorm grappig.
Nog even als laatste. Toen ik vanochtend de foto's op cd ging zetten nog even mobieltjes gekeken. De meeste komen uit China en staan tussen de betere andere merken. Hier komen nog even de namen. Voor nokia bestaan er de chinese versies : Nokla, Nckia en Nokta en voor sony ericsson hebben ze hier ook suny ericssun en suny ericssom. Is geen grapje zal er nog proberen een foto van te maken.
Tot de volgende keer!
Met vriendelijke groet,
Jelle
Het vorige feest is nog maar net achter de rug of het volgende Hindoe feest is alweer begonnen. Ik dacht dat het nog wel even zou duren voor het volgende feest zou beginnen, aangezien ze na het het vorige alles weer hadden opgeruimd. Na een week begonnen ze alles weer op te bouwen. In ieder geval hadden we weer wat te vieren en dat hebben we dan ook uitgebreid hebben gedaan.
Ik liep laatst langs het circuithouse. Dat is de villa voor belangrijke politici als ze in deze stad verblijven en er staan dus ook militaire wachtposten voor. De Taize-broeders wonen daarnaast, dus ik moest er wel langs. Ineens riep een van die militairen, You come overhere. Nu ren ik niet graag weg voor gewapende mensen dus ben er maar heen gelopen, al voelde ik me er niet echt fijn bij. Daarop begon die militair een heel verhaal en vroeg waar ik vandaan kwam en wat ik nu van dit land vond enzo. Achteraf misschien grappig maar op dat moment niet.
Hier op straat wordt je trouwens wel vaker aangesproken door mensen die willen weten waar je vandaan komt enz. De meeste van hen vragen daarna of je hen engels wilt leren. Zeggen dat ze engelse studenten zijn enz. De reden waarom is altijd het mooist. De meest orginele was : waarom wil je mij geen engels leren? Je bent hier in dit land te gast, met je ook wat terug doen. Ook zie je hier vaak een nieuwe nissan overstraat rijden. Dat is er een zonder zwaailichten en in een onopvallende kleur gespoten. Die wordt gebruikt door de geheime politie. Jammer alleen voor hen is dat er in deze hele stad er maar een van rijdt waardoor je ze van n goede paar honderd meter al kan herkennen.
Ik heb hier in de buurt een school bezocht die door de broeders is opgezet. Het school-hoofd vond het maar niks dat hij niet wist dat ik kwam want hij had graag een ontvangst-ceremonie organiseerd. Daar zijn ze hier dol op maar ik was blij dat er geen was. Als je een klas inliep ging iedereen in de houding staan met een : Goodmorning Teacher. En dan gaan ze pas weer zitten als jij ze dat zegt. Anders voel je je even ongemakkelijk. Het enthousiastme van die leerlingen tijdens de les was zeker prachtig om te zien. Dat ontbreekt nog wel eens in Nederland. Op de terugweg zag ik voor het eerst een prostituee in Bangladesh. Het was een meisje van ongeveer mijn leeftijd die lag te slapen in het park. Omdat ze 's nachts werkt aldus mijn begleider. Het was echt te triest om te zien. Helaas zijn er nog veel te veel jonge moeders, en dakloze meisjes die geen andere manier kunnen vinden om aan geld te komen. Daar heb ik nog even over zitten praten met Tineke. Die werkt ook voor Kerken in Actie en die kwam hier opeens op bezoek. Zij werkt hier in Bangladesh in een tehuis voor zwangere vrouwen die verstoten zijn uit hun familie. Volgens haar gebeurd het nog wel eens dat mannen hun vrouw gewoon 'inruilen' zodra ze zwanger raakt. Ik weet er het fijne niet van maar het verhaal was zeker triest. Wel leuk om weer ns vlot Nederlands te praten al was het dan in het amsterdams.
Zij werd begleid door een directeur van een goed doel. Dat goede doel werkte met micro-krediet zodat arme mensen hun eigen kleine zaakje konden beginnen. Helaas maakt hij er winst op. Hijzelf vind het een prachtig systeem omdat zijn organisatie zichzelf nu financierd. Dat er nu heel veel mensen met een schuld en daardoor nog dieper in de put zitten scheen hij niet te begrijpen. Goede doelen zijn niet altijd zo goed als ze lijken.
Met de gehandicapten die ik vanaf nu maar gewoon 'de jongens' zal noemen heb ik deze week een hoop lol beleefd. Vaak gaan we 's middags naar het park. En een van de jongens : Mosa eet alles wat binnen handbereik en ver daarbuiten komt. Hij is ook nog eens heel snel en hij had de pindaverkoper dus al geplunderd voordat wij stonden. Pindas met schil en al. Maar gelukkig vond hij het erg lekker. Mazarelli wil altijd alles even aanraken om dan meteen zijn hand weer terug te trekken. Buiten het tehuis is dat meestal het achterwerk van een vrouw die passeert. Daar geeft hij dan een snelle tik op om dan maar snel door te lopen. Prachtig. Coccon Nr.2 is altijd aan het dansen. Zijn levensverhaal deed mij een beetje aan Tarzan denken. Zijn ouders kwamen om in een busongeluk en hij verloor als baby zijn voet. Hij heeft toen 7 jaar in een ziekenhuis gewoond waar hij alleen eten kreeg en er verder niet naar hem om werd gekeken. Praten kan hij niet en het liefst komt hij af en toe even aan je haar ruiken om dan maar weer verder te dansen. Een paar middagen terug zijn we naar een nationale voetbalwedstrijd geweest. Dat leek enorm veel op europees voetbal met het enige verschil dat er een handjevol kippen tussendoor liepen. Die moesten af en toe een sprintje trekken om dan beledigd kakkelend verder te stappen. Zag er niet uit. Normaal rijden we hier rond per rickshaw. Als we naar de Taize broeders gaan moeten we altijd over een paar drempels en die zijn zo onzinnig hoog en steil dat we meestal het net niet halen en er dan weer achterwaarts vanaf rollen. Maar dat vinden de jongens dan weer prachtig (en ik ook).
Ben inmiddels naar de bioscoop hier geweest. De posters beloofde al een hoop bloed en daarom werd ook iedereen gefouilleerd zodat niemand zelf de rambo uit kon hangen. De film was een grote grap. De hoofdpersoon was n beste dikkerd met een snorretje en nog foutere kleding die de meest ongelofelijke rambostunts uithaalde. De beste beschrijving van de film is denk ik een prachtige combinatie van een slechte rambo film en the bold and the beautiful. De 'held' legde ongeveer iedereen om die hij tegen kwam. En ik heb nog nooit zoveel bloed, lijken en huilende vrouwen in een film gezien. De rest van het publiek vond het prachtig. Elke keer als hij in beeld kwam werd er luid gejuicht en gelachen. Dat moet je echt een keer hebben meegemaakt.
Ik ben inmiddels weer voor mijn visa naar Dhaka geweest. Heb de uitnodigingsbrief laten zien. Nu schenen ze wel te begrijpen hoe het precies zat. Maar toen de ambtenaar wegliep met mijn papieren hoorde ik hem nog hoofdschuddend vragen : why 6 months? why 6 months? Ik hoop hem in ieder geval volgende week te ontvangen. In Dhaka is het enorm heet en stoffig. Tijdens het haren wassen liep het zand in zwarte stralen over mn gezicht, echt te ranzig. Het contrast is erg goed te zien. Op de voorgrond een vervuild meer met enorm veel vuilnis en net daar achter enorme flatgebouwen. Toen we met de taxi door de stad reden kwamen er als altijd bedelaars bij de stoplichten. Een keer kwam er een meisje van 17 met een baby van een maand of 2 a 3 oud op de schouder. We konden gewoon geen nee zeggen. En dat geld geven is vooral moeilijk omdat hier een soort maffia bestaat die bedelaars dwingt te bedelen en hun geld weer af te staan. Daarom nemen we volgende week maar wat eten mee om ze te geven. Om ons bezoek te vieren hebben we nog gegeten bij een pizza fastfood restaurant. Het eten was heerlijk maar de sfeer werd aardig verpest door een bordje boven de deur : rights of admission reserved. Dat betekent dat ze je eruit kunnen gooien als je er te arm uitziet. Dan zit ik toch liever in mijn ontbijtrestaurantje, waar je half buiten zit, de vliegen om je heen zoemen, ze de thee zonder al te veel omwegen voor je neus kwakken en je gezellig met de bedelaars kan praten.
Op de terugweg moest de bus wachten bij een busstation en zoals altijd komen er dan verkopers binnen. Van de meeste Bengalen is het engelse accent echt verschrikkelijk. Zo kwam er een verkoper naar ons toe met een tonnetje die luid begon te schreeuwen : Aiizjkreeem? Aiizjkreem? Heh wat? oooh of ik een ijsje wil? Nee dankje je. Die bussen dragen trouwens de meest fantastische namen. Exclusive highway bus, sitting service, modern enterprise, downtown(op het platteland). Vooral als je ziet op wat voor roestbakken dat is geschilderd is het enorm grappig.
Nog even als laatste. Toen ik vanochtend de foto's op cd ging zetten nog even mobieltjes gekeken. De meeste komen uit China en staan tussen de betere andere merken. Hier komen nog even de namen. Voor nokia bestaan er de chinese versies : Nokla, Nckia en Nokta en voor sony ericsson hebben ze hier ook suny ericssun en suny ericssom. Is geen grapje zal er nog proberen een foto van te maken.
Tot de volgende keer!
Met vriendelijke groet,
Jelle
-
16 November 2007 - 11:27
Oma:
lieverd, wat vond ik het leuk om de foto,s te zien van jouw kameraden en jou. wat maak je toch veel mee. meer dan oma. het is zo heerlijk, wanneer ik zie dat je weer geschre
ven hebt. l december doe ik een weekendje halle. ik wens je alle goeds toe. hele dikke knuffel van oma, dag oma,s gr j.
-
16 November 2007 - 13:26
Chantal:
Hé Jelle, hoef niet te vragen hoe het met je gaat.. In je verhalen zit zoveel moois en de foto's stralen enthousiasme uit! Vorig jaar zaten we nog met mekaar aan de grote blauwe tafel. Jij met oordoppies en een automagazine en ik, waarschijnlijk met iets waar chocola in zat. En nu zit jij daar in Bangladesh en ik nog steeds op het Ulenhof. Best raar om eerlijk te zijn. Vanavond gaan we met de oude elite weer wat ondernemen. Eerste keer zonder jou.. Denk dat je nog wel even over de "pool"tafel gaat ;)weet het wel zeker! Het ga je goed en ik vind het helemaal geweldig wat je doet. Hoop over een tijdje weer wat van je te horen. Liefs Chantal :D
ps.. Heh wat, ooh of ik een ijsje wil. Meestlijk :p -
16 November 2007 - 16:38
Wendy En Peter-paul:
Ik twijffel er niet aan dat een avontuur als dit je een beter mens maakt, you go Jelle! -
16 November 2007 - 16:52
Mamma:
Ha lieverd!
Dank je wel voor weer een schitterend verhaal. Heb genoten van de foto's. Wat zou ik graag eens even om een hoekje kijken, naar jou en naar dat prachtige land...Shawn is echt lief! Je mag hem ook knuffels namens ons geven.
Alle goeds (en laten we hopen dat dat visum voor India nu gaat lukken).
Liefs, mamma. -
16 November 2007 - 20:39
Inge:
Jellee!!!
Ben zooo trots op je:) (stiekem tel ik dagen) is t gelukt met je visum?
Wat n supervette foto's, echt totaal wat anders...
Weetje....onze kjara is n mannetje(a) hij heet nu koos, das toch bijna hetzelfde als herman!
(op mn werk zingen ze nu allemaal 'koos de travo-kat' op een al bestaand kinderliedje)
Vandaar dat travo-kat niet op kon schieten met onze Timonus;)
Maarre, voor de 300e keer errug veel plezier en succes, ik mis je
Liefs Inge
-
17 November 2007 - 21:20
Nick:
¡Hola Jelle!
Leuk om te lezen wat je allemaal meemaakt! Die foto´s vind ik heel interessant, het is zoo anders dan hier!
Misschien moet ik de universiteit nog maar een jaar uitstellen om dat deel van de wereld ook te zien!
Groeten uit Argentina,
Nick
-
18 November 2007 - 12:40
Charlotte:
Jellie!! :D
Echtwaar, jij moet beroepsschrijver worden ;) Geweldige vertelkunst! Ik lees al j verhalen dan ook met groot plezier. Je fotoos zijn btw ook geweldig, heel apart om te zien anders het daar is! Die bussen lijken me helemaal comfortabel...niet, haha Maare, ik maak het verder prima en heb veel plezier aan mn opleiding logo :) Hoop snel weer je volgende verhaal te lezen..!
veel plezier nog met alle belevenissen daar!
liefs, xx Charliej -
18 November 2007 - 16:22
Joost (neef):
hey Jelle hoe is het er mee,
erg leuk verhaal, vooral de kippen, ook mooie foto's trouwens.
groetjes van mij en mijn moeder. -
19 November 2007 - 11:08
Liesje:
Hey Jelle!
Wat leuk om weer wat van je te horen! De foto's zijn ook echt te gek! Leuk om jou ook eens te zien zodat ik zeker weet dat je er echt bent en dat het goed met je gaat ;)! Je ziet er goed uit dus ik ben weer gerustgesteld :)! En de jongens is idd een veel betere naam dan gehandicapten.. Fijn dat je nog steeds af en toe naar me luistert! Maar wat wil je ook.. Ik ben zoooooooooo oud en wijs :P! En naar iemand van 21 (:o) moet je natuurlijk wel luisteren ;)! Heb me afgelopen weekend met mn dispuut misdragen op Ameland ("What happens on Ameland stays on Ameland" was het motto) en dat wa super leuk. Flink wezen stappen waar ze nog voor me hebben gezongen. Liep ik daar met een 21button en n toeter in mn shirtje gestoken haha. Wel een goede versiertruc :P ga m vaker gebruiken haha! Grapje hoor ik ben en blijf heel braaf! Verder is het hier koud, heel koud (ben dan ook al ruim 1,5 maand ziekjes maar ga natuurlijk gewoon door)en vanavond hou ik daarom maar een cocktailparty in Grun :D! Nou tot snel en gedraag je ;)!
Kus Lies -
19 November 2007 - 14:37
Evert-Jan:
Ha Jelle,
Weer even geleden, maar ik heb ook je laatste verhaal weer gelezen. Passen al je indrukken nog wel in je hoofd ... Het is bijzonder om te horen hoe je met je indrukken omgaat en dit weer in verhaalvorm kan weergeven. Echt klasse!
Ik vroeg me trouwens nog af in hoevere het gebied, waar jij nu verblijft, nog last heeft gehad van Sidr? Volgens het Rode Kruis veel ellende in een land wat al veel geteisterd wordt door natuurgeweld. Ik hoop in ieder geval voor jou dat deze ellende jou en de mensen om je heen bespaard is gebleven.
Vanuit het Bossche veel sterkte en creativiteit bij het verhalenschrijven toegewenst.
Tot de volgende keer.
Evert-Jan -
19 November 2007 - 14:56
Noortje:
Ha Jelle, Na het zien van je foto's (indrukwekkend en wat is het toch bijzonder om al die alledaagse typerende dingen van een ander land te zien (wegen, markten, vervoermiddelen, huizen, mensen) werd ik even getriggerd om je te vragen of je misschien een foto kunt maken van een mooie waslijn die je daar ziet. Tja, iedereen z'n eigenaardigheden, ik maak foto's van waslijnen, all over the world of laat ze dus maken. Is ook vaak heel typerend voor een land: de plaats waar ze hangen, hoe ze hangen en wat er aan hangt. Kijk maar, tis wel een hele brutale vraag natuurlijk.
Groetjes, Noortje (school-maatje van je mams) -
19 November 2007 - 19:48
Buurvrouw:
Jelle ha die Jelle
Wat mooi wat mooi!
Ook heel veel niet mooi natuurlijk, maar dan toch weer mooi omdat je het meemaakt.
(Hadden hier ooit de spreuk: 'Ben je er niet bij, maak je het niet mee')
Enne, your daily food, zie ik daar tussen enkele boontjes iets dat op een visje lijkt? En komt daar zo nu en dan ook nog iets van fruit bij, ananas, papaya?
Heb vooral plezier met de jongens!
(Heel anders hoor dan Sinterklaas over de vloer in Nederland... toen hij hier werd ingehaald zijn wij gauw naar Madrid gegaan! Héérlijk. Maar ja, hij is er nóg steeds, en wij zijn ook al lang weer terug, geen ontkomen aan dus, aaarghh)
Back to work!! Gegroet, ruth -
21 November 2007 - 11:36
Caroline:
Hoi Jelle, wat ben jij echt supergoed bezig zeg!! Leuk om te lezen en zien wat jij zoal meemaakt en in welke omgeving. De kiekjes zijn ook waanzinnig. Ik zie gewoon dat je het naar je zin hebt en dat is heel belangrijk.
Liefs van je nicht Caroline (zus van Angela en Judith voor het geval je het ff niet meer weet haha) -
21 November 2007 - 21:12
Ernie:
He Jellie boy!!
Weer fijn om wat van je te horen!! :)
Laatst was je ff online, totdat er weer een windhoos, onze communicatie verstoorde.... Rotding!:(
Ben op school net bezig met fase's waarin verst. gehandicapten zitten en welke dingen ze wel en niet kunnen! Interessant!
Leuk om de foto's van je vrienden te zien!
Heb 't goed! Take care!
Liefs
Erna
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
