Tollywood
Door: Jelle de Jong
Blijf op de hoogte en volg Jelle
23 Januari 2008 | India, Haiderabad
Beste vrienden/familie/kenissen enz.
Ik maak het goed. Ik hoop dat het met jullie net zo gaat. Sinds vorige week ga ik weer naar de Aman Shanti school in Sultan Sahi. Het is altijd leuk om daar weer binnen te lopen. Eerst kom ik langs het lokaal/kamertje waar de jongsten les krijgen. Die zijn op z'n oudst drie en beginnen allemaal druk te zwaaien als ze mij zien. Aanstaande zaterdag is er een inter religious festival. Een viering waar Sankranti (Hindoefeest), Kerstmis en Bakrid (moslimfeest) tegelijkertijd worden gevierd. Ze hadden mij gevraagd iets in te studeren met een van de klassen. Daarom leek het mij wel leuk om een klein toneelstukje te doen. De laatste keer dat ik daar was had ik er eentje geleerd vliegtuigjes te vouwen. Zodra ik binnen loop krijg ik er dus meteen een paar naar mijn hoofd gegooid. Vraag me af hoe blij de leraressen daarmee zijn geweest. Omdat ze gemiddeld zo'n zeven jaar zijn en ik geen Hindi spreek wilde ik niet al teveel tekst gebruiken. Daarom laat ik ze de feesten uitbeelden. Met Sankranti wordt de verandering van de zon gevierd. Hindoes respecteren de zon omdat die ervoor zorgt dat planten kunnen groeien en wij daarom te eten hebben. Dus twee kinderen spelen de zon, en de rest de planten die groeien. Kerstmis was makkelijk, door de kleinste onder een deken op de grond te leggen al is de Jezus een zij en hebben wij niet 3 maar 11 wijzen. Met Bakrid wordt een geit geofferd, maar omdat het wat lastig uit te beelden was gebruiken we daarom Ramadan. Voor elke uitbeelding komt een kind op het podium die verteld, ik wil graag .. vieren. En na de uitbeelding komt hij of zij weer op het podium en zegt dan beteuterd, maar in mijn eentje is er niks aan. Aan het einde besluiten ze dan maar om met z'n alle een feestje te bouwen. Regisseren, vooral met kinderen is erg leuk. De kinderen zijn erg enthousiast. Gisteren vroegen ze of ik mijn huis wilde tekenen in hun schriften. Als ruil daarvoor kreeg ik een hele stapel tekeningen met de meest prachtige onderwerpen, van blauwe konijnen tot manieren hoe je inbrekers onschadelijk maakt. Naast schrift en pen gebruiken ze hier ook veel lei en krijt. Als je rond drie uur 's middags over straat loopt zie je meteen wie er naar school is geweest en wie niet, want degene die wel is geweest zit dus onder het krijt. De leslokalen zijn niet echt groot en daarom zit iedereen op een tapijt met als tafel zo'n plastic keuken opstapje wat prima gaat.
Ik ga nu alleen naar de projecten wat ongeveer een uur kost. Als je alleen reist wordt je veel sneller aangesproken. Sommigen gesprekken zijn best intressant, maar soms beginnen er ook mensen (ook op straat) een onsamenhangend verhaal te vertellen waar ze dan ook een gezicht bij trekken alsof ze zelf ook niet weten waar ze het over hebben. De bussen naar het centrum toe zijn zo vol dat het in de bus wat weg heeft van twister. Op weg naar het centrum rijdt de bus een stuk langs de rivier/beek. Hindoes worden over het algemeen gecremeerd, daarna wordt de as over de rivier uitgestrooid. Die crematoria staan dus langs de rivier. Hier hebben ze echter geen uitvaartkist maar een baar, was wel even schokkend om een groep mensen met een zichtbaar overleden iemand over straat te zien lopen. Want het lichaam zelf is bedekt met een wit kleed en bloemenslingers, maar het hoofd en nek niet.
Ik ben nu een beetje de gids voor een engelse die hier tijdelijk is. Samen struinen wij aardig wat bazaars af. Hier heeft elke gebied een soort van centrum waar een soort van markt is of waar veel winkels bij elkaar liggen. Dat heet dan bijvoorbeeld koti bazaar, of big bazaar of wat dan ook. Eerst vond ik het wat vreemd dat elke bazaar gespeciaaliseerd was in een of ander product. Er is hier een aparte bazaar voor huishoudartikelen gemaakt van aluminium, een straat voor deurklinken enz. Eerst vond ik dat wat raar want dat zou voor aardig wat concurrentie zorgen. Maar aan de andere kant is het ook wel weer logisch. Als je bij een van die winkels nou niet vindt wat je zoekt hoef je niet helemaal naar een andere bazaar om daar een winkel te proberen, wat je soms wel een uur kan kosten. Voor die bazaars en op de straten in het algemeen staan veel verkopers. Die hebben dan een platte wagen met vier fietswielen eronder. In beide richting heb je dus twee rijbanen waar zij er een van in beslag nemen. Zij mogen daar niet staan en dat weten ze heel goed, want zodra er in de verte een politiewagen aankomt beginnen ze druk al die wagens de stoep op te trekken. Om dan vijf minuten heel onschuldig te kijken en als de politieauto dan weer uit het zicht verdwenen is die wagens weer de weg op te duwen. Ook ben ik voor de derde keer naar het calconda fort geweest en wel op Sankranti. Dat feest wordt hier heel aardig gevierd en wel met vliegers. Overal zie je dus kinderen vliegeren. Prachtig gezicht. In het fort waren ze bezig om een film op te nemen. Andra Pradesh (het district waarin Hyderabad ligt) staat ook wel bekend als Tollywood waar films in Telugu (een van de drie plaatstelijke talen) worden gemaakt. Het is overigens niet kleinschalig want gemiddeld komt er eens per 3 weken een nieuwe film uit. Wel aardig om dat een keer te zien.
Iedere ochtend is er in dit instituut devosion. Dat is een kwartiertje waarin een van de gasten of medewerkers van dit instituut iets verteld. Een verhaaltje met een moraal of iets in die richtig. Jammer alleen is dat India's engels niet te verstaan is. Dat gaat dan heel rap, maar zonder intonatie en ze spreken het uit alsof het hun eigen taal is. Dat kwartier gebruik ik dan om vliegtuigen te spotten. Dit instituut ligt onder de aanvliegroute en de vliegtuigen komen hier ideaal over. Niet te laag zodat je elkaar niet meer kan verstaan, maar ook weer niet te hoog zodat je ze niet goed meer kan zien.
Afgelopen zondag ben ik naar de Ashura geweest. Op die dag herdenken de sji'itische moslims de dood van Hoessein (niet Saddam). Dat doen ze door zichzelf op straat te geselen. Met drie kettingen met daaraan messen slaan ze zichzelf op de rug tot het bloed over hun rug stroomt. Ook maken ze met een klein zwaard of groot mes hoe je het ook noemt een snee op het voorhoofd. Iedereen was in het zwart gekleed en liep op blote voeten. Ik provoceerde dus een beetje in mijn witte shirt. Bij de ingang van het plein stond een klein mannetje druk zaagsel naar iedereen te gooien, later hoorde ik dat hij dat deed om de mensen te zegenen. Om het plein heen waren processies met zwarte vlaggen en na een poosje kon je het bloed hier en daar ruiken. Veel mannen liepen met een bebloed gezicht of bebloede rug. Maar niet alleen bij henzelf, ze maken ook een snee op het voorhoofd van kinderen en baby's. Toen ik twee baby's met bebloed gezicht had gezien kreeg ik zulke knikkende knieen dat ik maar weer ben gegaan. Ik wil niet veroordelen, en ik weet ook niet wat ik er van moet denken.
Dat was het weer voor deze week.
Tot de volgende keer!
Groeten,
Jelle
Ik maak het goed. Ik hoop dat het met jullie net zo gaat. Sinds vorige week ga ik weer naar de Aman Shanti school in Sultan Sahi. Het is altijd leuk om daar weer binnen te lopen. Eerst kom ik langs het lokaal/kamertje waar de jongsten les krijgen. Die zijn op z'n oudst drie en beginnen allemaal druk te zwaaien als ze mij zien. Aanstaande zaterdag is er een inter religious festival. Een viering waar Sankranti (Hindoefeest), Kerstmis en Bakrid (moslimfeest) tegelijkertijd worden gevierd. Ze hadden mij gevraagd iets in te studeren met een van de klassen. Daarom leek het mij wel leuk om een klein toneelstukje te doen. De laatste keer dat ik daar was had ik er eentje geleerd vliegtuigjes te vouwen. Zodra ik binnen loop krijg ik er dus meteen een paar naar mijn hoofd gegooid. Vraag me af hoe blij de leraressen daarmee zijn geweest. Omdat ze gemiddeld zo'n zeven jaar zijn en ik geen Hindi spreek wilde ik niet al teveel tekst gebruiken. Daarom laat ik ze de feesten uitbeelden. Met Sankranti wordt de verandering van de zon gevierd. Hindoes respecteren de zon omdat die ervoor zorgt dat planten kunnen groeien en wij daarom te eten hebben. Dus twee kinderen spelen de zon, en de rest de planten die groeien. Kerstmis was makkelijk, door de kleinste onder een deken op de grond te leggen al is de Jezus een zij en hebben wij niet 3 maar 11 wijzen. Met Bakrid wordt een geit geofferd, maar omdat het wat lastig uit te beelden was gebruiken we daarom Ramadan. Voor elke uitbeelding komt een kind op het podium die verteld, ik wil graag .. vieren. En na de uitbeelding komt hij of zij weer op het podium en zegt dan beteuterd, maar in mijn eentje is er niks aan. Aan het einde besluiten ze dan maar om met z'n alle een feestje te bouwen. Regisseren, vooral met kinderen is erg leuk. De kinderen zijn erg enthousiast. Gisteren vroegen ze of ik mijn huis wilde tekenen in hun schriften. Als ruil daarvoor kreeg ik een hele stapel tekeningen met de meest prachtige onderwerpen, van blauwe konijnen tot manieren hoe je inbrekers onschadelijk maakt. Naast schrift en pen gebruiken ze hier ook veel lei en krijt. Als je rond drie uur 's middags over straat loopt zie je meteen wie er naar school is geweest en wie niet, want degene die wel is geweest zit dus onder het krijt. De leslokalen zijn niet echt groot en daarom zit iedereen op een tapijt met als tafel zo'n plastic keuken opstapje wat prima gaat.
Ik ga nu alleen naar de projecten wat ongeveer een uur kost. Als je alleen reist wordt je veel sneller aangesproken. Sommigen gesprekken zijn best intressant, maar soms beginnen er ook mensen (ook op straat) een onsamenhangend verhaal te vertellen waar ze dan ook een gezicht bij trekken alsof ze zelf ook niet weten waar ze het over hebben. De bussen naar het centrum toe zijn zo vol dat het in de bus wat weg heeft van twister. Op weg naar het centrum rijdt de bus een stuk langs de rivier/beek. Hindoes worden over het algemeen gecremeerd, daarna wordt de as over de rivier uitgestrooid. Die crematoria staan dus langs de rivier. Hier hebben ze echter geen uitvaartkist maar een baar, was wel even schokkend om een groep mensen met een zichtbaar overleden iemand over straat te zien lopen. Want het lichaam zelf is bedekt met een wit kleed en bloemenslingers, maar het hoofd en nek niet.
Ik ben nu een beetje de gids voor een engelse die hier tijdelijk is. Samen struinen wij aardig wat bazaars af. Hier heeft elke gebied een soort van centrum waar een soort van markt is of waar veel winkels bij elkaar liggen. Dat heet dan bijvoorbeeld koti bazaar, of big bazaar of wat dan ook. Eerst vond ik het wat vreemd dat elke bazaar gespeciaaliseerd was in een of ander product. Er is hier een aparte bazaar voor huishoudartikelen gemaakt van aluminium, een straat voor deurklinken enz. Eerst vond ik dat wat raar want dat zou voor aardig wat concurrentie zorgen. Maar aan de andere kant is het ook wel weer logisch. Als je bij een van die winkels nou niet vindt wat je zoekt hoef je niet helemaal naar een andere bazaar om daar een winkel te proberen, wat je soms wel een uur kan kosten. Voor die bazaars en op de straten in het algemeen staan veel verkopers. Die hebben dan een platte wagen met vier fietswielen eronder. In beide richting heb je dus twee rijbanen waar zij er een van in beslag nemen. Zij mogen daar niet staan en dat weten ze heel goed, want zodra er in de verte een politiewagen aankomt beginnen ze druk al die wagens de stoep op te trekken. Om dan vijf minuten heel onschuldig te kijken en als de politieauto dan weer uit het zicht verdwenen is die wagens weer de weg op te duwen. Ook ben ik voor de derde keer naar het calconda fort geweest en wel op Sankranti. Dat feest wordt hier heel aardig gevierd en wel met vliegers. Overal zie je dus kinderen vliegeren. Prachtig gezicht. In het fort waren ze bezig om een film op te nemen. Andra Pradesh (het district waarin Hyderabad ligt) staat ook wel bekend als Tollywood waar films in Telugu (een van de drie plaatstelijke talen) worden gemaakt. Het is overigens niet kleinschalig want gemiddeld komt er eens per 3 weken een nieuwe film uit. Wel aardig om dat een keer te zien.
Iedere ochtend is er in dit instituut devosion. Dat is een kwartiertje waarin een van de gasten of medewerkers van dit instituut iets verteld. Een verhaaltje met een moraal of iets in die richtig. Jammer alleen is dat India's engels niet te verstaan is. Dat gaat dan heel rap, maar zonder intonatie en ze spreken het uit alsof het hun eigen taal is. Dat kwartier gebruik ik dan om vliegtuigen te spotten. Dit instituut ligt onder de aanvliegroute en de vliegtuigen komen hier ideaal over. Niet te laag zodat je elkaar niet meer kan verstaan, maar ook weer niet te hoog zodat je ze niet goed meer kan zien.
Afgelopen zondag ben ik naar de Ashura geweest. Op die dag herdenken de sji'itische moslims de dood van Hoessein (niet Saddam). Dat doen ze door zichzelf op straat te geselen. Met drie kettingen met daaraan messen slaan ze zichzelf op de rug tot het bloed over hun rug stroomt. Ook maken ze met een klein zwaard of groot mes hoe je het ook noemt een snee op het voorhoofd. Iedereen was in het zwart gekleed en liep op blote voeten. Ik provoceerde dus een beetje in mijn witte shirt. Bij de ingang van het plein stond een klein mannetje druk zaagsel naar iedereen te gooien, later hoorde ik dat hij dat deed om de mensen te zegenen. Om het plein heen waren processies met zwarte vlaggen en na een poosje kon je het bloed hier en daar ruiken. Veel mannen liepen met een bebloed gezicht of bebloede rug. Maar niet alleen bij henzelf, ze maken ook een snee op het voorhoofd van kinderen en baby's. Toen ik twee baby's met bebloed gezicht had gezien kreeg ik zulke knikkende knieen dat ik maar weer ben gegaan. Ik wil niet veroordelen, en ik weet ook niet wat ik er van moet denken.
Dat was het weer voor deze week.
Tot de volgende keer!
Groeten,
Jelle
-
23 Januari 2008 - 17:15
Simone:
Jelle, ik moet altijd zo lachen om je verhalen, geweldig hoe je het vertelt! Minder grappig dat die mensen zich op straat gaan geselen!! Heel veel plezier nog!! -
23 Januari 2008 - 17:15
Ernie:
Ha Jellie boy!!
Nog nix gelezen....
nog geen tijd, maar ik wou n keer bovenaan staan......
Liefs uit Steeg!!
enne... kg m snel lezen hoor!!!:p:p
XXXX Erna -
23 Januari 2008 - 17:21
Wim:
Hallo Jelle,
Leuk om te horen dat je intercultureel en interreligieus behoorlijk op dreef bent. Maar dat betekent dat je ook de uitwassen ziet.
Geniet van de zon, want hier is het weer pet.
Heb het weer goed en speld de kinderen in de klas niet al te veel onzin op de mouw.
Groeten, Wim -
23 Januari 2008 - 17:27
Lisanne:
hey Jellie,
nou heb de laatste tijd niet echt veel van me laten horen.. het schoot er allemaal een beetje bij in, dus nu je weer een vet verhaal hebt geplaatst dacht ik dat het wel weer eens tijd werd voor een reactie van je rooie.
Ten eerste vind ik het echt heel tof voor je dat je vriendinnetje nog even langs kon komen.. moet wel een heftig oud&nieuw zijn geweest :O:P...Dush
Iets wat me toch wel wat rillingen bezorgd is het feit dat je bij de bovengenoemde taferelen aanwezig bent geweest. Volgens mij moet dat ook echt een soort shock zijn, maar je hebt wel gelijk wanneer je zegt mensen niet te veroordelen. Het is nou eenmaal een enorm cultuurverschil.
Daarnaast vond ik je foto's echt super indrukwekkend, heel erg mooie omgevingsfoto's en schattige plaatjes van je homies.
Om even in te haken op karlijn's reactie op je vorige verhaal: Van harte gefeliciteerd met je theorie, dat ik dat hier moet lezen.. btw Jelle ik ben nog niet eens begonnen :P. Nou ik ga weer snel aan de studie, heb een zwaar tentamen morgen! :O
Ik wens je nog heel veel succes daar en ik kijk alweer uit naar je volgende verhalen! ;)
liefs Lisanne -
23 Januari 2008 - 17:52
Mamma:
Ha jochie!
Leuk hè, met een groep kinderen iets in gang zetten? Ik zie het je helemaal doen. Kun je ze niet een eenvoudig liedje leren? Zet je het op film?
Heb weer genoten van je verhaal. Heb het goed en geniet ze!!
A Dios. -
23 Januari 2008 - 18:31
Judith:
Man man wat een verhalen! Echt leuk hoor! Je zou een boek moeten schrijven ,je hebt talent!! -
24 Januari 2008 - 08:14
Je Zusje Anne:
Heey Jelle!
Leuk dat het zo goed gaat!:) En Ik vroeg me al af waarom je nou zo nodig moest weten of zo'n schoolbord een Lei was8-) Hahah.. ik d8 al.. Maar weet je.. kinderen kunnen wél met een schoolbord op schoot zitten.. het is wel zwaar.. maar dat maakt niet uit.. Wouden die mannen geen snee bij jou in de kop maken? :o Hahah.. Maar je bent "wit" :p:p Haha... heb je je kabeltje al gekregen? Ik hoop t voor je. Er zitten echt super mooie foto;s bij!
Ik ben blij dat het zo goed gaat! (L)
Ik ga weer stoppen. Ik zit nu op school... In de Mediatheek. Kuskuskus!!8-)
Houvanje!!! Tot over 123 Dagen!!
Dikke Kusss Je zusje Annee!! (l) -
24 Januari 2008 - 14:09
Noortje:
Ha Jelle,
ik zag deze week in de krant een foto van een man met klein kind op de arm, dat een bebloed verband om zijn hoofd had. Dat had inderdaad met het rouwfeest van Hoessein te maken.Ik hoopte toen al dat het nep was en zo niet, waarom die man zichzelf niet had toegetakeld en zijn kind dit had bespaard. Maar ja, ieder z'n cultuur. Lastig hier een mening over te hebben. Wat dacht je van al die bange kinderen die bij Sinterklaas op schoot moeten? Haha. Of gaat die vergelijking niet op? -
24 Januari 2008 - 15:49
Charlotte:
Hee Jelle! :D
Wat een indrukwekkende gebeurtenissen weer! :o Ben nog steeds n beetje jaloers hoor, haha.. Ff lekker weg uit al die shitt dat studeren heet en je ergens in India uitleven ;) He maar met mij gaat alles goed. Heb net een superzwaar assessment (soort toets) achter de rug en eindelijk twee hele weken vrij! Dus zo erg is het studentenleven nou ook weer niet (soms) :) Naar wat ik zo heb gelezen heb je het geweldig daar, dus houen zo he!
Ik verheug me alweer op je volgende verhaal!
Knuf Charlotte -
28 Januari 2008 - 12:00
Oma:
dAG lIEVERD. Marion heeft een nichtjesdag georganiseerd. De nichtjes 8 in getal gaan koken bij de Kookkeuken van Capelle en wanneer zij klaar zijn met koken, mogen de moeders mee komen eten. Wat een verwennerij, he. Hier is alles bijna goed. Alleen snipverkouden. Maar dat ben ik niet alleen hier in het koude Nederland. Pas goed op jezelf, liefie. Dikke kus van OMA. -
01 Februari 2008 - 10:32
Wendy En Peter-Paul:
He kanjer, ontplooi je zelf lekker al deze ervaringen zijn de basis van de man die je bent en gaat worden..
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
