Welcome to Bangladesh

Beste vrienden/familie/kenissen enz.

Ik maak het goed, hoop jullie ook. Blijf vooral reacties plaatsten want dat vind ik echt prachtig om te lezen, ook mensen die ik niet in de maillijst heb. Spannende verhalen als reacties van jullie kant mogen ook, blijf ik ook een beetje op de hoogte.

Hier wordt druk iftar(ramadan) gevierd. Dat wordt groots aangepakt met een sirene die lijkt op onze 12-uur-eerste-maandag-van-de-maand-sirene die 's ochtends en 's avonds om 6 uur afgaat. Daartussen mag niks gegeten, gedronken en doorgeslikt worden, dus overal waar je komt wordt druk gerochelt en gespuugd.

Heb inmiddels mijn dollars gewisseld. Dat begon wat angstig omdat de beambte aardig streng keek. Totdat hij erachter kwam dat ik uit 'Hollandi' kwam. Daar was hij toevallig ook geweest en ik mocht niet weg tot ik al zijn nederlandse (en de rest van europa)vakantie foto's had gezien.

Op de terugweg met de rickshaw door de spits. Dat is helemaal lachen want die rijden hier 3 rijen breed en zover voor je als achter je als je maar kan kijken.
De bestuurders willen totaal geen voetgangers over laten steken, want tijd is geld en boem is dus ho. Dat geeft een beetje een botsauto-effect. Zo'n rit kost je echt niks, ongeveer 8 tot 12 Taka (11 euro cent). Ondanks dat wordt er hier heftig over 1 of 2 Taka onderhandeld en indien nodig van rickshaw verwisseld.

Het uitzicht is fascinerend. Elektriciteitsdraden zien eruit alsof het tijdelijk is. Langs de hele winkelstraat is boven de begane grond overal 2 meter de diepte in van de gebouwen afgebroken omdat de regering geconstateerd heeft dat de bouwers twee meter over het contract zijn gegaan en natuurlijk overal palmbomen en statige en tegelijkertijd vervallen huizen en gebouwen met daartussen een hoop vervagende jaren '50 coca-cola reclame. En natuurlijk ruik je overal

Ik ben inmiddels van kamer verwisseld en woon nu met 3 bengaalse jongeren op een kamer. Erg gezellig en ze vinden het prachtig dat ik net iets langer ben dan mijn bed. Maar met een sterke ventilator recht boven mij slaap ik hier heerlijk.

De kamer ligt iets meer dan een km van de community en als zuinige hollander loop ik dat natuurlijk. De dagelijkse tocht voert door het park waarlangs een rivier ligt. Dat park is de hangplek van de stad en een hoop mensen komen hier om hun ' 80 brommer te showen, te hangen enz. De weg door het park wordt ook voor rijlessen gebruikt( wat eigenlijk op een open veld moet). De leswagens hier zijn echt te mooi voor woorden. Oude Nissans vol deuken en krassen met rode knipperende lampen op het dak, zwalken over de weg, prachtig.

De avondwandeling terug is echt prachtig, door het park met palmbomen, betonnenbankjes met verf-vervaardigde reclame, vuurvliegjes, krekels, enorm veel sterren en een grote maan boven de rivier.

Drie keer per dag is er gebed bij de broeders. Die hebben een klein mooi wit kerkje verstopt tussen een hoop groen. Daar eet ik trouwens ook. Met zn allen in een grote kring zittend op rieten matten, etend met je rechterhand. Een leuk kunstje wat ik nog wel een keer laat zien.

Dat eten is 's ochtends droog brood met thee, en verder in de dag twee keer rijst met kerrie en water, sonja bakkeren is er niks bij. Maar wel erg lekker.

Ben nu meerdere malen de sloppenwijken in geweest, en als je dan in een van die hutjes zit (waar wij onze fietsen nog niet inzetten) schaam je jezelf dood dat je eigen kamer even groot is als deze 6 persoonswoning. Ik heb onder andere een rondleiding gehad van een vrijwilliger die hier al 10 jaar samen met 7 andere 3000 gehandicapten thuis bezoekt. Door onder andere straat-drama verteld hij de mensen dat een handicap geen straf van god is, dat fysiotherapie beter werkt dan medicijnen en nog veel meer. Die sloppenwijken zijn net dolhoven van kleine betonnenkeetjes, of golfplaten, vaak erg donker, muf en vervallen.
Wel zie je een hoop vrolijke mensen, mensen die trots hun kinderen laten zien en een meisje met een gehandicapt kind verteld trots dat ze zwanger is. De vrijwilliger vertelde dat hij daar zn kracht vandaan haalt om door te gaan, die man verdient een medaille echt.

Ik kan nog geen foto's plaatsen omdat er met het kabeltje wat meer dingen zijn ontvreemd uit mijn kamer, niks ernstigs overigens, en die kabel wordt nog nieuw gekocht. Grappig was dan wel weer dat mijn kamergenoten en de broeders zo waren geschrokken dat ieder voor zich (inclusief ik) een nieuw slot heeft gekocht, dus nu hebben we 3 nieuwe sloten, knappe jongen die nu nog met n valse sleutel binnen komt.

Blijf reacties plaatsen en tot volgende week

Met vriendelijke groeten

Jelle