India
Door: Jelle de Jong
Blijf op de hoogte en volg Jelle
07 December 2007 | India, Haiderabad
Beste vrienden/familie/kennissen enz.
Ik maak het goed. Ik hoop dat het met jullie net zo gaat. Vorige week ben ik van Bangladesh naar India gevlogen waar ik waarschijnlijk zo'n vijf en een halve maand zal blijven. Het afscheid in Bangladesh was vooral moeilijk omdat je weet dat je diegene(n) waarmee je iets hebt opgebouwd nooit meer zult zien. De dag voordat ik Bangladesh zou verlaten zijn Shamon en ik al naar Dhaka gegaan zodat we op de dag van vertrek niet al te erg hoefde te haasten. Nog even iets moois over Dhaka. Daar zijn ze nu een best groot en nieuw modern gebouw aan het afbreken. We hebben wat rondgevraagd waarom ze dat deden. Bleek dat het illegaal was gebouwd op een doorgaande weg. Dat hadden ze geregeld met corrupt geld. Dat kan ook alleen in Bangladesh want probeer zoiets maar eens in Amsterdam. De ochtend op het vliegveld was nogal hectisch. Mijn vlucht zou vertrekken om tien voor elf. Dus ik was braaf om tien voor negen aanwezig. Toen bleek mijn vlucht te zijn vertraagd tot half twaalf. Nu kan je beter te vroeg zijn dan te laat maar ik moest om drie uur een vlucht halen in Calcutta en dat zou wat krap worden. Ik stond nog een beetje te bedenken wat ik daar nou aan ging doen toen er een meneer aan kwam lopen en die degenen die dus een aansluiting hadden op Calcutta een andere maatschappij aanbood. Dat waren slechts drie engelsen en ik. We hoefden er niks voor bij te betalen. Die vlucht vertrok in 15 minuten dus we moesten wel opschieten. Het ene moment denk je dat je nog een paar uur moet wachten, het volgende moment ben je aan het rennen, wordt de bagage op de band geslingerd zonder dat het werd gewogen en renden wij door naar de douane. Daar werd ik tegengehouden. Volgens hun was mijn visa niet meer geldig. Dat zat namelijk zo ; in mijn paspoort stond geschreven 2 maanden. Ik ben de 27e september aangekomen en ik ging de 27e November weer weg. In mijn ogen twee maanden, verder stond er niks over datums of een dagenaantal. Volgens hun echter was een twee maanden visa 60 dagen geldig en was ik er nu 62 dagen. Een ongeldig visa is niks grappigs en de officier vervolgde met de opmerking dat er een grote kans was dat ik nu zou worden gearresteerd. Er kwamen wat meer ambtenaren bij staan en die stonden daar zo van tsja tjsa goh dat is ook wat, wat doen we daar nou mee. Toen opperde er eentje twijfeld dat 400 dollar ook tot de mogelijkheden behoorde. Het eindigde echter met een coordinator die aankwam rennen, ze allemaal de huid volschold en riep dat er een heel vliegtuig op mij stond te wachten en wie dat allemaal ging betalen als dat telaat zou vertrekken want dat schopte ook de vertrek en aankomsttijden van de andere vliegtuigen in de war. In het vliegtuig (waar een hoop met plakband vastzat) vonden mijn engelse buurman en ik een kakkerlak. Die hebben we in een lege lunchbox gedaan zodat we er een foto van konden maken (foto volgt nog). Toen aan de cabincrew gegeven die compleet flipten en als gekken de andere dozen gingen controleren. Dat vonden wij wel weer humor. We hebben bij het verlaten van het vliegtuig maar verteld dat we hem in het vliegtuig zelf hadden gevonden.
Ik ben nu dus in India waar ik bij het Henry Martyn Institute verblijf. India is eigenlijk hetzelfde als Bangladesh, alleen is het hier schoner, nieuwer, minder gedeukt enz. Degene die ooit bedacht heeft om hier Vespa scooters te importeren heeft machtige goede zaken gedaan want die zie je echt overal. Net als de klassieke Ambassador Taxi's. Dit institute houdt zich bezig met het verbeteren van de verhoudingen van hindoes en moslims. Daar doen ze ook onderzoek naar en ze geven er ook onderwijs in. Er zijn hier dus aardig wat studenten van tussen de 25 en 61 die hier een master in Peace-building volgen. Studenten uit the US, Nederland, Tanzania, Nepal, Denemarken en India. Je mag geen vooroordelen hebben over Amerikanen, maar het probleem is dat ze niks anders doen dan ze te bevestigen. Overdag ben nu bezig met mezelf te orienteren op de activiteiten buiten het Institute. Zo heb ik bijvoorbeeld een praktijkschool bezocht waar zowel hindoes als moslims komen. Een kleine kliniek enzovoort. 'S avonds is er altijd wel wat te doen zoals een feestje. Eergisteren waren we uit genodigd op een bruiloft. Dat was de ergste ooit. Het kruis was verlicht met blauwe-neon balken. Het begon twee uur te laat. Tijdens de dienst waren mensen aan het praten en bellen. Halverwege zijn preek bonsjoerde de priester de kinderen uit de kerk omdat ze teveel lawaai maakten en verder had hij nog een paar mooie opmerkingen tegen het stel. Zoals : Jullie gaan problemen krijgen, financiele, de een vertrekt zonder het de ander te vertellen. Dat kon maar op een manier worden opgelost. Jullie moeten minimaal 5 minuten per dag samen bidden. And volgende hij zwaaiend met zijn dikke vingertje aan toe TAKE IT SERIOUSLY. Hij was verder wel zo aardig om alle belangrijke momenten aan te duiden in de dienst voor de mensen die wat minder opletten. Could you'll keep quiet? This is an important moment. De liederen waren wat ongerijmd, maar gelukkig konden we wel mee neurien want de melodieen waren die van oude amerikaanse liedjes. Kortom we hadden een hoop lol. Gisteravond zijn we met een groep naar een verjaardagspartijtje van het dochtertje van een van de leraren hier. Wij liepen daarheen met de twee studenten uit Tanzania, Piet (de Nederlandse student) en ik. De Indianen die wij tegenkwamen zag je gewoon denken ; hier klopt iets niet, die twee zijn te zwart en die andere twee te blank. Ik heb inmiddels het chamninar bezocht in het midden van het oude stadsgedeelte. Boven op de chamninar kun je het grootste gedeelte van de stad zien. Deze stad is echt enorm. Tot aan de horizon aan alle kanten huizen. Niet te geloven. Wat wel het mooiste was, was de toegangsprijs. 5 Roepies (10 eurocent) voor de inwoners van India. Buitelanders betalen 100 roepies (2 euro). Maar het is het waard.
De rest van de verhalen bewaar ik voor de volgende keer.
Met vriendelijke groet.
Jelle
Ik maak het goed. Ik hoop dat het met jullie net zo gaat. Vorige week ben ik van Bangladesh naar India gevlogen waar ik waarschijnlijk zo'n vijf en een halve maand zal blijven. Het afscheid in Bangladesh was vooral moeilijk omdat je weet dat je diegene(n) waarmee je iets hebt opgebouwd nooit meer zult zien. De dag voordat ik Bangladesh zou verlaten zijn Shamon en ik al naar Dhaka gegaan zodat we op de dag van vertrek niet al te erg hoefde te haasten. Nog even iets moois over Dhaka. Daar zijn ze nu een best groot en nieuw modern gebouw aan het afbreken. We hebben wat rondgevraagd waarom ze dat deden. Bleek dat het illegaal was gebouwd op een doorgaande weg. Dat hadden ze geregeld met corrupt geld. Dat kan ook alleen in Bangladesh want probeer zoiets maar eens in Amsterdam. De ochtend op het vliegveld was nogal hectisch. Mijn vlucht zou vertrekken om tien voor elf. Dus ik was braaf om tien voor negen aanwezig. Toen bleek mijn vlucht te zijn vertraagd tot half twaalf. Nu kan je beter te vroeg zijn dan te laat maar ik moest om drie uur een vlucht halen in Calcutta en dat zou wat krap worden. Ik stond nog een beetje te bedenken wat ik daar nou aan ging doen toen er een meneer aan kwam lopen en die degenen die dus een aansluiting hadden op Calcutta een andere maatschappij aanbood. Dat waren slechts drie engelsen en ik. We hoefden er niks voor bij te betalen. Die vlucht vertrok in 15 minuten dus we moesten wel opschieten. Het ene moment denk je dat je nog een paar uur moet wachten, het volgende moment ben je aan het rennen, wordt de bagage op de band geslingerd zonder dat het werd gewogen en renden wij door naar de douane. Daar werd ik tegengehouden. Volgens hun was mijn visa niet meer geldig. Dat zat namelijk zo ; in mijn paspoort stond geschreven 2 maanden. Ik ben de 27e september aangekomen en ik ging de 27e November weer weg. In mijn ogen twee maanden, verder stond er niks over datums of een dagenaantal. Volgens hun echter was een twee maanden visa 60 dagen geldig en was ik er nu 62 dagen. Een ongeldig visa is niks grappigs en de officier vervolgde met de opmerking dat er een grote kans was dat ik nu zou worden gearresteerd. Er kwamen wat meer ambtenaren bij staan en die stonden daar zo van tsja tjsa goh dat is ook wat, wat doen we daar nou mee. Toen opperde er eentje twijfeld dat 400 dollar ook tot de mogelijkheden behoorde. Het eindigde echter met een coordinator die aankwam rennen, ze allemaal de huid volschold en riep dat er een heel vliegtuig op mij stond te wachten en wie dat allemaal ging betalen als dat telaat zou vertrekken want dat schopte ook de vertrek en aankomsttijden van de andere vliegtuigen in de war. In het vliegtuig (waar een hoop met plakband vastzat) vonden mijn engelse buurman en ik een kakkerlak. Die hebben we in een lege lunchbox gedaan zodat we er een foto van konden maken (foto volgt nog). Toen aan de cabincrew gegeven die compleet flipten en als gekken de andere dozen gingen controleren. Dat vonden wij wel weer humor. We hebben bij het verlaten van het vliegtuig maar verteld dat we hem in het vliegtuig zelf hadden gevonden.
Ik ben nu dus in India waar ik bij het Henry Martyn Institute verblijf. India is eigenlijk hetzelfde als Bangladesh, alleen is het hier schoner, nieuwer, minder gedeukt enz. Degene die ooit bedacht heeft om hier Vespa scooters te importeren heeft machtige goede zaken gedaan want die zie je echt overal. Net als de klassieke Ambassador Taxi's. Dit institute houdt zich bezig met het verbeteren van de verhoudingen van hindoes en moslims. Daar doen ze ook onderzoek naar en ze geven er ook onderwijs in. Er zijn hier dus aardig wat studenten van tussen de 25 en 61 die hier een master in Peace-building volgen. Studenten uit the US, Nederland, Tanzania, Nepal, Denemarken en India. Je mag geen vooroordelen hebben over Amerikanen, maar het probleem is dat ze niks anders doen dan ze te bevestigen. Overdag ben nu bezig met mezelf te orienteren op de activiteiten buiten het Institute. Zo heb ik bijvoorbeeld een praktijkschool bezocht waar zowel hindoes als moslims komen. Een kleine kliniek enzovoort. 'S avonds is er altijd wel wat te doen zoals een feestje. Eergisteren waren we uit genodigd op een bruiloft. Dat was de ergste ooit. Het kruis was verlicht met blauwe-neon balken. Het begon twee uur te laat. Tijdens de dienst waren mensen aan het praten en bellen. Halverwege zijn preek bonsjoerde de priester de kinderen uit de kerk omdat ze teveel lawaai maakten en verder had hij nog een paar mooie opmerkingen tegen het stel. Zoals : Jullie gaan problemen krijgen, financiele, de een vertrekt zonder het de ander te vertellen. Dat kon maar op een manier worden opgelost. Jullie moeten minimaal 5 minuten per dag samen bidden. And volgende hij zwaaiend met zijn dikke vingertje aan toe TAKE IT SERIOUSLY. Hij was verder wel zo aardig om alle belangrijke momenten aan te duiden in de dienst voor de mensen die wat minder opletten. Could you'll keep quiet? This is an important moment. De liederen waren wat ongerijmd, maar gelukkig konden we wel mee neurien want de melodieen waren die van oude amerikaanse liedjes. Kortom we hadden een hoop lol. Gisteravond zijn we met een groep naar een verjaardagspartijtje van het dochtertje van een van de leraren hier. Wij liepen daarheen met de twee studenten uit Tanzania, Piet (de Nederlandse student) en ik. De Indianen die wij tegenkwamen zag je gewoon denken ; hier klopt iets niet, die twee zijn te zwart en die andere twee te blank. Ik heb inmiddels het chamninar bezocht in het midden van het oude stadsgedeelte. Boven op de chamninar kun je het grootste gedeelte van de stad zien. Deze stad is echt enorm. Tot aan de horizon aan alle kanten huizen. Niet te geloven. Wat wel het mooiste was, was de toegangsprijs. 5 Roepies (10 eurocent) voor de inwoners van India. Buitelanders betalen 100 roepies (2 euro). Maar het is het waard.
De rest van de verhalen bewaar ik voor de volgende keer.
Met vriendelijke groet.
Jelle
-
07 December 2007 - 10:03
Arienne:
Hey lief,
Weer een mooi verhaal ;) Ben echt benieuwd hoe het is in Hyderabad. Heb er echt zo'n zin in! Ben benieuwd naar alle verhalen die je nog moet vertellen. Maar dat komt nog wel ;)
Ik hoop dat ik geen kakkerlak in mijn eten vind als ik vlieg hihi.
Moet nu verder met de les =P Spreek je snel (A)
Hele dikke kus en knuffel mij -
07 December 2007 - 11:10
Mamma:
Hè lekker, weer een verhaal! Is altijd feest. Gelukkig spreek ik je nog wat vaker via msn. Wat een uitvinding is dat!!! Heb het goed!
Heel veel liefs, mamma. -
07 December 2007 - 12:43
Jolanda:
Lijkt me niet echt een lolletje om bedreigd te worden met een arrestatie. Je hebt wel weer een mooi verhaal;dat dan weer wel. Groetjes van ons allemaal! -
07 December 2007 - 12:52
Wendy En Peter-Paul:
Bedankt weer voor je mooie verhaal, en wat en avonturen maak je mee, dat maken heel veel mensen in een heel leven niet mee!
We wensen je nog heel veel (leer) plezier toe! -
07 December 2007 - 13:11
Aukje:
He Jelle
KLinkt weer allemaal super! Je maakt ons jaloerser en jaloerser, al kan ik me voorstellen dat het ook wel een beetje eng is als je aangehouden wordt op het vliegveld... Waar ze al niet moeilijk over kunnen doen!
Veel plezier nog! En vooral natuurlijk als arienne er is!!
Groetjes Aukje -
07 December 2007 - 21:31
Je Zusje:
Heey Jelle!!!
Fijn dt het zo g0ed gaat met je!!:) Je
m0et tr0uwens (alweer8-)) de groetjes hebben van mevrouw Thuss/Straatman, de kantine juffrouws (waar je meteen langs moet komen als je weer terug bent:p) en meneer Wesselink. Hahaha! Ze missen je hier wel hoor!8-) Veel plezier, als mn scho0nzusje bij je is!!8-) Dikke Kus mij -
07 December 2007 - 22:03
Erna:
Hallo Jellyboi!!:):)
Fijn weer van je te horen!
Verder nx nieuws hier!
(oh ja, iemand met diabetis bijna een hypo bezorgd!!)
Verder is het vergeleken met jou, egt saai! (zelfs geen sinterklaas!!)
Liefs
Erna
-
08 December 2007 - 09:57
Judith:
Ha Jelle! Geweldig verhaal weer! Moet wel lachen om je verhalen hoor! Ik hoop dat je nog veel lol mag beleven en een boel mag leren! Groetjes van ons X -
14 December 2007 - 11:26
Oma:
lieverd, Arienne heeft gisteren al die leuke fotos, die gemaakt zijn op de zondag voor jij naar Bangladesh vertrok naar mij gemaild. Heel leuk. Ik wacht weer op een mooi verhaal van jou. Altijd weer een feest, wanneer ik zie, dat je weer geschreven hebt. Je hebt nu een leuk vooruitzicht, omdat Arienne over een paar daagjes bij jou is. Geniet ervan,jochie. Heel veel liefs van oma.
-
16 December 2007 - 19:34
Rob:
Dag Jelle,
Mooi verhaal, ben weer helemaal op de hoogte. Denk dat het wel niet de laatste kakkerlak zal zijn die je hebt gevangen, geeft niets zolang er goede opbergmogelijkheden zijn.
Je weet ook vast hoe een trouwerij kan worden georganiseerd. Hoop dat we die vorm hier ook nog eens tegenkomen, maar dat zal wel te modern zijn.
Hartelijke groet. -
18 December 2007 - 21:23
Buurvrouw:
Hoi Jelle,
Wat een prachtig verhaal en uiteindelijk mazzel met dat visum op het vliegveld. Ben je inmiddels al echt op je plek in India? Denk dat je daar meer last van ratten dan van kakkerlakken hebt. Ach, het went vast wel. Leuk die kakkerlak in die lunchbox.
En tussen alle moslims en hindoes ook nog een kerststalletje waargenomen?
Jelle, heel fijne dagen deze voor jou bijzondere kerst. Op teenslippers onder de kerstboom, dat klinkt heerlijk...
Groet, ruth
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
