Srirangapatna

Beste vrienden /familieleden / kennissen enz.

Met mij gaat het goed. Hoop dat het met jullie net zo gaat. Terug naar Bangalore waar ik vrienden zou ontmoeten was de derde keer een nacht overslaan in twee weken. Eerst met de bus van Colombo naar het vliegveld. Toen naar Chennai gevlogen. In Chennai na een half uur het Nationale busstation gevonden. Het is nu aardig heet en daarom leek het me wel slim om een A/C bus te nemen. Toen die bus eindelijk ging om 10 uur 's avonds stond de airco zo hoog dat het niet leuk meer was en dekens gaven ze niet (in volvo-bussen wel). De bus reed best rustig maar er viel gewoon niet te slapen met die kou. 's Ochtends om 6 uur aangekomen in Bangalore waar ik werd opgehaald door Cate en Suhail (vrienden van het instituut hier). Die waren weer uitgenodigd bij andere mensen. Daar eerst een heel stevig ontbijt gehad. Daarna gingen we door naar Srirangapatnam, dat was nog een keer drie uur in de bus en toen was ik wel moe. Daar hebben wij twee dagen gelogeerd bij een Madrasa. Een school voor moslimsjongens. We hebben de tombes en paleizen van Sultan Tipo in Mysore bezocht en heel veel biriyani gegeten. De 13e ben ik samen met Cate (dit keer met een volvo-bus) terug gekomen naar Hyderabad. Dat was dus weer een nacht overslaan. Eerst kwam onze bus niet (het was de negen uur bus). Toen kwam de half 10 bus, en een half uur daarna de 10 uur bus. Maar we moesten wachten op 'onze' bus. Toen we dus zaten te wachten kwam er een zwerver voorbij die om geld vroeg. Dat gebeurd wel vaker en meestal zeggen we dan nee. Deze was iets creatiever dan de gemiddelde. Hij begon een tekening van ons samen te maken op karton, nou dat had een 5 - jarige zeker weten beter gedaan, maar het was wel grappig. Cate was zo gek om hem te kopen, en ik heb die 'tekening' nu dus. Na 13 uur in de bus in Hyderabad aangekomen. En toen was ik heel erg moe.

Nog samen met Cate naar het vliegveld geweest om haar broer op te halen. Die kwam aan om 1 uur 's nachts vanuit Australie. Toen we alle passagiers voorbij hadden zien komen was hij er nog steeds niet. Toen maar eens gebeld. Bleek dat hij was gearresteerd omdat hij geen visa had. Hij dacht dat Amerikanen dat niet hoefde te zeggen. Beetje erg dom dus, maar wel zielig voor Cate. Hij werd met hetzelfde vliegtuig weer terug gestuurd en zit nu in Sri Lanka voor een visa. Ik had in ieder geval een lekker ijsje en die zijn normaal knap lastig te vinden om een uur 's ochtends.

Na inmiddels al drie afscheidsfeestjes volgt vanavond de laatste. Met biriyani uiteraard. Verder hoef ik alleen mijn tas nog te pakken. Morgen vlieg ik naar huis.

Voor iedereen die mijn blog de afgelopen acht maanden gelezen heeft, bedankt. Voor zowel degene die gereageerd heeft als degene die dat niet deed. Ik hoop dat ik het een beetje intressant heb kunnen houden. Dit is de laatste.

Over en sluiten

Groeten,

Jelle

Spinvis - Ronnie gaat naar huis